Durum, mekan, iklim ve ruh halimi özetledim. Tüm bu laf kalabalığının sonucu ise şu. Seni özledim... Seni özlüyorum...
Bağlantıyı kuramadın mı? Saçma mı geldi? Tabii her şey nor­mal, bir bu saçma, değil mi? Salak salak yürüyen insanlar, dur­duğu yerde ısınan bira, hiç değişmeyen sigara, üşenik cümle te­şebbüsleri, hiçbir şey saçma değil; her yerde ve her durumda seni özlüyor olmam saçma öyle mi? Öyle mi? Eğer gerçekten öyleyse, olsun ne yapalım? Saçma da olsa şimdi bu­rada, oturduğum yerde seni çok özlüyorum. Gerisi malum lafın.
Çünkü seni çok seviyorum ve çok uzağımda da olsan, bu düşün­ce bile gülümsetiyor beni...
İnsanlar yürüsün, bira ılısın, ben cümle kuramayayım ne fark eder? Seni seviyorum ya ben, bana ne gerisinden...

"Z raporu" - Ali Lidar