Məncə hər insanın bir-birindən özünün fərqində belə olmasa müəyyən maraqları var, maraqlar bir-birinə uyğun gəldiyi zaman münasibət o paralel də davam edir. Bir müddət sözləşməli bir müqavilə kimi. Nə vaxtı kı maraq bitdi münasibətlər də ölür.

Bəzən insan tanımadığın insanın maraqlarını bilmədəndə münasibət , Ünsiyyət qura bilir. İnsandan insana dəyişir, amma böyük ehtimalı maraq dairəsi və ortaq cəhətlərə verilir bəli.

yəni ki demək istədiyim şey təmənnasız heçnə baş tutmur. Yaxşılığı belə axirətimizin və yaxud vicdanımızın təmənnası üçün edirik özümüz üçün edirik qarşıdakı çarəsiz insan üçün yox.

məsəl üçün birisinə yaxşılıq edirik amma fərqinə varmadan belə daxilimizdə yaxşılığın qarşılığını umuruq. o insana ki biz yaxşılıq edir və həmin insan bizim loru dildə qabırğası qalınlıq edib yaxşılığı bizə qaytarmırsa o zaman o insana yaxşılıq etməyi zaman zaman kəsirik. bəs yaxşılığı heçnəsz etdk?

Yaxşılıqdan qarşılıq gözləməyə gərək yoxdur. Əgər qarşılıq üçün yaxşılıq edilirsə, heç edilməsə ondan yaxşıdır

Məni yaxşı olmağa vadar edən şey nəticə deyil. Əməlin özüdür.
Yaxşılıq mənim üçün məqsəd deyil, təbiidir sanki nəfəs almaq kimidir.
Çünki bəzən insan yalnız yaxşılıq edərkən var olduğunu hiss edir.

Səbəbi nəticəsi ola bilər, amma sırf səbəb və ya nəticəyə görə etmirəm. Birinə yaxşılıq edirəmsə bu yalnızca insanlara kömək etmək istəyimə bağlı ola bilər.