Bu hissin adına empatiya da demək olar, fərdin özünü başqasının yerinə qoya bilməsi və onun keçirdiyi hisslərini özünə də şamil edə bilməsi və bunu özündə də istəməməsi, Valla bu belə diqqətcil olmaq insana kədər gətirir, təkamül sistemimiz empatiya ilə yoğurulmuyubdu.

Narsist, təkəbbürlü insanlara baxıb hələ, onlar qədər xoşbəxt insanlar həmçinin cahillərdi, insan yaradılışca paxıl, sadəcə praqmatik yönlü canlıdır əslində, insanların bir-birilə ilə birşeyi paylaşması, yaxın durması, praqmatizmə dəlalət getirir ki həyatda qala bilsin insan oğlu

əks təqdirdə, insan əgər empatiya qurub öz sisteminin ilkin narsist tərəfini yıxırsa və özü öz istədiyi şəkildə inşaa etməyə təşəbbüs göstərirsə, bu zaman sistemin cəzasına məhkum oluruq. Çünkü empatiya hissi ilə üzülürük və bu üzülmə hissi bizdə ilkin var olmayan birşeydir əslində ve bunu biz etdik

Nəsillər boyu genetik mutasiyalarla, köçürülmələrlə empatiya inşaa etdik şüuraltlarımızda , ancaq dediyim kimi sistem bizi belə planlaşdırmamışdı.

həmçinin əlavə qeyd etmək istəyirəm ki, insan necədirsə qarşındakına da elə özünün olduğu kimi yansıdır, əgər praqmatik yönəlimə getmirsə, məsələn bir məcburiyyətdə deyil və orada meenfet olmayacaqsa çox zaman masqalanmaz özü necedirse qarşısındakına da onu verəcək.