Bəzən bir insanın varlığını başqasının kölgəsində görmək istəyirlər.“Onun kimi ol, niyə sən elə deyilsən?” – deyə soruşurlar.
Amma heç kim başqasının surəti olmaq üçün doğulmur.Halbuki sevgi insanı dəyişmək üçün yox, olduğu kimi qəbul etmək üçündür.Bir gün, həmin ürək səssizcə uzaqlaşır.Qəlbində inciklik, gözündə yorğunluq
daşıyaraq...Gedərkən heç nə demir, çünki bəzən sükut hər kəlmədən daha ağır danışır.Qalanlar çox gec anlayır ki,gedən insanın təkcə addımları yox,onun içində daşıdığı inam da arxada qalıb.Qayıtsa belə əvvəlki kimi olmur,çünki bir dəfə sınan qəlbin səsi əvvəlki kimi döyünmür.Unutma: insanı başqası ilə ölçmək,onu səndən bir az da uzaqlaşdırmaq deməkdir.
Hər müqayisə, bir ayrılığın gizli başlanğıcıdır.

~𝑺𝑰𝑴𝑼𝑹𝑸