Nermin Ismayilova

Gecəyə kiçik notlar buraxaraq günü geridə qoyaq...

Hər insan həm həyata, həm də gecəyə fərqli pəncərələrdən baxaraq vida edir günün sonuna.
Bəs siz hansı pəncərədən seyr etməyi seçmisiniz?
Gecəniz xeyirə qalsın...

Deyirlər ki, bəzi vidalar gözəl qovuşmaların başlanğıcıdır.Amma reallıq hər zaman belə olmur.Bəzən insanın ən çox incidiyi məqam,dəyər verdiyi birinin onu bir “vida”ya belə layiq görmədən getməsidir.Sanki heç olmamışsınız kimi,heç iz buraxmamışsınız kimi…Bu, tərk edilmək deyil.İnsanın içində uzun müddət səssizcə sızlayan boşluqdur.Dəyər verdiyiniz yerdə dəyər görmürsünüzsə,susqunluqları deyil, öz dəyərinizi seçin.📌

“Beş il...”
Beş il keçdi Zəfərin sükutundan.
Bayrağımız dalğalanır, amma bəzi evlərin çırağı sönüb.
O evlərdə analar həm qürur, həm kədər daşıyır,atasız böyüyən körpələrsə hər gün atalarının şəklinə baxaraq böyüyür.Qarabağı qaytarmaq, əti dırnaqdan ayırmaq qədər ağrılı idi.O ağrını bu xalq yaşadı, amma ən çox da analar yaşadı.Çünki torpağı geri almaq, bir övladı torpağa verməklə başladı.Bəziləri Zəfəri sevinclə qeyd edir,bəziləri isə o günün səhərini belə görməyən oğullarını düşünür.Vətən onlara ata olmadı…amma bəlkə də bir gün, böyüyəndə,onlar ataları kimi Vətən uğrunda döyüşmək
istəyəcəklər.Zəfər yalnız qələbə deyil ,bir xalqın ağrısını qürura çevirməsinin adıdır.Bu torpağın hər zərrəsində şəhid nəfəsi,hər baxışında səssiz bir and var...Ona görə bu Vətən əbədidir.

~𝑺𝑰𝑴𝑼𝑹𝑸