Teosofi: Felsefi ve Manevi Düşünce Sistemi

Teosofi terimi sözün gerçek anlamında kabul edilirse, iki Yunanca kelimeden oluşur; theos, yani "tanrı" ve sophos, yani "bilge". Bu güne kadar bu gerçek olsa da, aşağıdaki açıklamalar teosofi hakkında kesin bir fikir vermekten uzaktır. Webster'ın sözlüğünde teosofinin en orijinal tanımı açıklanır: "Tanrı ile daha yüksek seviyeli varlıkların fiziksel süreçler, bazı eski Platoncuların terapötik işlemleri veya Alman ateş filozoflarının kimyasal süreçleri sonucunda birbirine bağlı olduğunu ve doğaüstü bilgilere ulaştığını düşünürüz."

Vaughan sözlüğü daha iyi, daha felsefi bir tanım verir. "Bir teosofist" der, "bir Tanrı teorisini veya Tanrı'nın eylemlerini vahiy olarak değil, yalnızca kendi ilhamı ile ve ona dayanan bir insan önerir."

Bu görüşe göre her büyük düşünür ve filozof, özellikle de yeni bir dinin, felsefe okulunun veya mezhebin kurucusu mutlaka bir teosofisttir. Böylece, teosofi ve teosofistler, insanın içgüdüsel olarak bağımsız düşüncelerini ifade etmesine neden olan olgunlaşmamış düşüncelerin ilk parıltılarından beri mevcuttur.

 

Hıristiyan çağından önce teosofistler vardı, buna rağmen Hıristiyan yazarlar eklektik (birçok farklı kaynaktan yararlanarak kendi tarzınızı yaratma sanatı) teosofik sistemin gelişimini çağlarının üçüncü yüzyılının başlarına ait ederler. Diogenes Laertius ise teosofiyi Ptolemeler hanedanı dönemine ait eder ve bu dönemi önceki dönemlere denk gelir ve bu hanedanın kurucusunun Pot-Amun adlı Mısırlı bir keramet sahibi olduğunu bildirir; bu Koptik (Mısır Hıristiyan) adıdır ve hikmet tanrısı Amun'a adanmış bir rahip demektir. Ancak tarih gösterir ki, felsefe Neoplatonik okulun kurucusu Ammonius Saccas tarafından canlandırılmıştır.

İster Yunan Pisagorcularını, ister Keldani Kabalistlerini, isterse de Aryan felsefesini kabul edelim; Mutlak öze, tek ve her şeye göre, yukarıdaki kavramların her biri bizi saf ve mutlak felsefeye götürebilir. Demek ki, "vahye dayanmayan, ancak kendi zemininde bir ilham olan" bir Tanrı teorisine sahip olan her teosofist yukarıdaki tanımlardan birini kabul edebilir veya bu dinlerin herhangi birine mensup olabilir ve yine de felsefenin mutlak sınırlarında kalabilir.

Üç temel felsefe

1. İnsanlığın evrensel birliği için ırkına, rengine, inancına ve cinsiyetine göre ayrımcılık yapmamak; evrensel kardeşliğin temelini oluşturmak
2. Dini kurallar, felsefe ve bilim sınırlarının ötesinde öğrenmek ve dinleri karşılaştırmalı olarak incelemek,
3. Doğanın keşfedilmemiş sırlarını ve insanın bilinmeyen yönlerini araştırmak, böylece insandaki gizli ruhsal ve manevi güçleri ortaya çıkarmak.

(Bu üç prensip 1889'da Helena Petrovna Blavatsky tarafından yazılmıştır.)

Teosofinin temel kavramları

Görünen ve görünmeyen her şey birdir. Tüm varlık birdir.

Eski zamanlardan beri sonsuz bir döngü var. Yaratma, yani yoktan var etme yoktur.

Evren ve insan 7 seviyeden oluşur. Aşağıda (insan) yukarıdakilere (evrene) benzer.

Evrenin her noktasında bireysel hayatın sonsuz aşamalarında kendini gösteren hayat var. Çünkü evrenin her yerinde bir yaşam alanı var.

7 element var: Dünya, hava, ateş, su, göremediğimiz eter ve hala insan algısının ötesinde 2 element. Bu 7 element tek bir varlığın farklı yönleri, evrensel bir unsurdur. Elementler; Peri, elf veya cin olarak adlandırılan mineraller altındadır ve doğadaki güçlerdir.

Evren neden ve sonuç yasasına göre işler.

Akasha evrensel ruhtur ve tüm evreni, varlığı kapsar. Akasha'nın fiziksel boyuttan biraz yukarıda yer alan en alt bölgesi astral alemdir.

İnsan fani ruhtan ve ölümsüz manevi özden oluşur. Evrim yasasına uygun olarak bedende geçici olarak yerleşir. Reenkarnasyon veya yeniden doğuşla doğanın sürekliliği devam eder.

Beş duyu tarafından algılanmayan tüm psişik olaylar manevi olayların doğasını oluşturur. Psişik insanlar bunu algılayabilirler.

Evrim, ruhun potansiyelinin maddeye uygulanmasıdır. Bu evrenseldir. Ruh daha yüksek bir yaşam seviyesine doğru ilerler. Evrim süreci sonsuz hiyerarşik varlıklar ve yönetilen ruhlar tarafından yönetilir.

Evrimin amacı birliğin gerçekleşmesi ve birlik bilincinin kazanılmasıdır. Yeniden doğuş, bireysel bilinç, kişisel varlığın sınırlarını aşan ve tamamen bir hale gelene kadar gerçekleşir.

Kökeni

Hindistan'da ve Antik Yunanistan'da var olan manevi arayış, Teosofinin kökenini oluşturur.

Teosofistlerin amblemi gizli birlik arayışını sembolize eden Süleyman'ın mührü ve ebedi hayatın sembolü olan Mısır Haçı. İki başlı yılan döngülerin sürekliliğini sembolize eder, ortada Ouroboros (yılan kendi kuyruğunu yer). Armanın üstünde faşistler tarafından kullanılmadan önce Doğu güneşinin sembolü olan Svastika vardı.