Adalet Ağaoğlu “Romantik Bir Viyana Yazı” PDF

Ba-rok, oh-huhh. Ba-rok, oh-huhh. Ba-rok… Barok, Ortaçağ karanlığını geride bırakmak, Rönesans’ın yolunu açtığı büyük keşifler zaferini parlak bir geçit töreniyle kutlamaktır. Oohhhh!. Tümce amma da çetrefil. Gel de ayak ve soluk uydur. Ba-rok, oh-huhh… Ba-rok, lt-riii… Ooh-huh, Ba-rok… Ayak değiştir. Ba-rok, karanlık Ortaçağı geride bırakıp, Rönesans’ın yol açtığı büyük keşifler zaferini tumturaklı törenlerle kutlamaktı. Bu ya da buna yakın bir söz dilime, beynime, neresiyse işte artık; bana, öyle ya, bana takılıp kaldığında, dünyanın tarihteki rengini hiç solmadan koruyan herhangi bir kentini düşünüyor değildim. Herhangi bir barok yapıya doğru gitmiyor, oradan dönmüyordum. Barok bir konserden çıkmamıştım, öyle bir konsere gitmeyi de o ara düşünmüyordum. Hyde-Park’ın bir ucundaki gölgeli cadde boyunca yürüyordum: Ba-rok, lt-riii… Yürüyordum. Önümde de iki küçük yeğenim, bir ân önce hamburgerlerine kavuşmak için koşuyorlardı. Amaç açıktı, yol belliydi; çocukların ne yiyecekleri de, o anda dünyada binlerle binlerle çocuk ve gencin aynı şeyi yemekte bulunduğu da: İki üç katlı yuvarlak yumuşak ekmek arasında kalın yassı köfte, turşu, domates salçası, kıyılmış soğan ya da Rus salatası gibi şeyler olacaktı; yanında coke olacaktı; kızarmış patates olacaktı.