Yukio Mişima "Bereket Denizi Serisi 4 - Meleğin Çürüyüşü" PDF

Açık denizdeki pus yüzünden uzaktaki gemiler kapkara görünüyordu. Yine de hava düne oranla daha duruydu. İzu Yarımadası’nın dağ sırtları seçilebiliyordu. Deniz bu mayıs ayında durgundu. Güneş ışığı güçlüydü, yalnızca küçük bulut kümeleri vardı; deniz masmaviydi. Minicik dalgalar kıyıya vuruyordu. Dalgacıkların karnı, dalga kırılmadan hemen önce tatsız bir bülbül rengine dönmüyordu; sanki içlerine her türlü pis yosun bir dikmişti. Denizin günbegün yinelenen çalkantısı, Hint destanında anlatılan süt denizinin her gün durmaksızın çalkalanmasına benziyordu. Belki de dünya bu çalkantının kesilmesine izin vermezdi. Bu çalkantıda, doğadaki bütün kötülükleri çağrıştıran bir şey vardı. Mayıs denizinin kabarışı, ışıklı noktalarının durmaksızın, sonu gelmez bir biçimde kıpırdayışı; sayısız, minicik iğne. Gökyüzünde uçan üç kuş bir an için tek bir kuşa dönüşmüş gibi göründü. Sonra dağılıverdiler. Birleşip ayrılmalarında doğaüstü bir yan vardı. Birbirlerinin kanatlarından çıkan yeli hissedecek kadar yakınlaşmalarının, sonra da aralarına bir kez daha o mavi boşluğu sokmalarının bir anlamı olmalıydı.