Platon "Mektuplar” PDF'si

Seneca’nın Stoacı ve Platoncu unsurları harmanlayan eklektik bir filozof olduğu muhtelif felsefe tarihlerinin yaygın yargılarının başında gelir. Erken dönem Stoa felsefesinin fizik ve mantığa ilişkin kapsamlı incelemelerinin aksine Seneca’nın dahil olduğu Roma Dönemi Stoacılığında felsefenin etikle sınırlandırıldığı yargısına benzer bu iddia, Seneca’da bulunan Platoncu eğilimlerin mahiyetini ve nedenlerini incelemeyi gerektirir. Aynı zamanda Roma dönemi Stoacılığının nasıl bir eklektizm içerdiğinin saptanması açısından Seneca’nın Platon’unun kim olduğunun belirlenmesi önemlidir. Bu problem bağlamında 58., 65., 113. ve 117. Mektup’ların incelendiği bu çalışmada, Seneca’nın, Platon’u nasıl alımladığı ve yakınlık duyduğu Platon’un hangi Platon olduğu tartışılmaktadır. Buna göre ilkin Seneca’nın düşüncesinde bulunan Platoncu unsurlar 58. ve 65. Mektup’lardan hareketle tartışılmakta; sonrasında 113. ve 117. Mektup’larda Seneca’nın Stoacı ontolojiye dair tutumunun mahiyeti ele alınmaktadır. Bu dört mektubun yanı sıra erken dönem Stoa felsefesine ilişkin tanıklıkların ve Ahlak Mektupları’nın genel şemasının göz önünde bulundurulduğu çalışmada, Stoacı ve Platoncu ontolojinin temel kabulleri de tartışılarak, Seneca’nın nasıl bir düşünür olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır.