Jennifer Rush “Amnezi” PDF

Son dört yılın büyük bir bölümünde laboratuvara girme iznim yoktu. Yine de bu, oraya gizlice inmeme engel olmuyordu. Ve artık çocukları ziyaret etmek için gece yarısı uyanmam gerekmese de, biyolojik saatim hâlâ O programa tamamen uyuyordu. Ayılmak için gözlerimi ovuşturarak yatağımın ucunda oturmuştum, çıplak ayaklarım ahşap döşemeye sımsıkı basıyordu. Ayışığı camdan içeri süzülüyor, akçaağaç gölgeleri bir O yana bir bu yana savruluyordu. Babam sekiz ay önce laboratuvarda ona yardım etmemi istemişti, bu yüzden artık oraya ne zaman istersem gidebiliyordum…