Emile Zola "Marsilya'nın Gizemleri" PDF

Bu romanın anlatılması gereken yararlı bir hikayesi var; 1867 yılında, mesleğe yeni başladığım, ekmek paramı bi­le zor bulduğum en yoksul günlerimden birinde, küçük yerel bir gazete olan "Messager de Provence" gazetesinin Marsil­yalı yöneticisi, iyi bir fikirle gelerek, bana iş teklif etti. 'Mar­silya'nın Gizemleri' başlığı altında, her gün yayınlanacak bir roman yazma fikriyle, kendi gazetesini daha iyi lanse edece­ğini umuyordu. Bu romanın, kendisinin Marilya ve Aix mahkeme dosyalarını şahsen araştırarak ortaya çıkardığı tari­hi nesneleri ve halkı coşturarak öne çıkan büyük yerel dava­ları içermesi gerekiyordu. Elli yıldan beri gazete yayınlanan bu şehirdeki diğer gazetecilerin fikirleri, bu gazetecinin fikrinden daha akıllı değildi. Fakat bu gazeteci, makale yarata­ bilen veya çok iyi roman yazma yeteneğine sahip olan birini bulamamıştı. Teklifini kabul ettim ama içimde ne istek, ne de bunu yap­mak için gerekli hırs vardı. O zamanlar, çok bıktıran, angar­ya gazetecilik işleri yapıyordum ve bana, iki iş için para öde­meleri gerekecekti. Hesaplanma göre ayda, iki yüz franktan dokuz aylık alacağım vardı. Bu, mucize bir kazanç değildi. Önüme bol bol dokümanlar ve dosyalar koyuldu ve işe başla­dım. En sansasyonel davaları, hikayelerimin merkezi olarak seçip diğer küçük davaları ona bağladım ve hepsinden bir roman yarattım. Tabi bu iş, çok büyük bir işti. O zamanlar, hala kendimi bulmaya çalışıyordum. Bu romanı sadece kendi işim olarak yazarken, belgelere dayanarak çalışmayı öğrendim. Bu yöntemi, daha sonraki edebi eserlerimde de sürekli kul­landım. Bu romanımı, dokuz ay boyunca haftada iki kez, tefrika olarak yazdım. Aynı anda L' Artiste gazetesinde Therese Ra­quin 'i yazıyordum ve o da bana, beş yüz frank kazandırıyor­du. Sabahları, bu romanın iki sayfasını yazmak bazen dört sa­at sürerdi. Marsilya'nın Gizemleri romanında ise bir saatte yedi veya sekiz sayfa yazabiliyordum. Böylece günümü kur­tarıyordum ve akşamlan karnım doyuyordu. On sekiz yıl son­ra böyle bir eseri neden unutkanlık uykusunda uyumaya bı­rakmıyor, tekrar yaşatmaya çalışıyorum? Yeni baskı çıkart­mamın sebebi budur. Hakkımdaki, bazı söylentileri yok etmek istiyorum. İnsan­lar, ilk yazdığım yazılarımdan utanmam gerektiğini söyledi­ler. Hatta bu konuda Marsilya'nın bazı kütüphanecileri ve birçok meslektaşım, bu kitabın ilk baskısını bulmak için her yeri araştırdılar. Amaçları; benim silmek istediğim, belki sak­lı bir günahımı veya yaptığım edebi bir hatayı bulabilmekti. Söylenenlere göre, ilk baskının bulunan her numunesi için meslektaşlarıma, otuz frank ödettirdiler. Onlar, beni bu paray­la satın almadılar ve o yüzden ben onları bir hırsızlıkla suçlu­yorum. Bu eski fikir, yani karanlık bir mazim olduğu düşün­cesi, bugüne kadar her yerde yayıldı. Günün birinde, Marsil­yalı bir sahaftan bana gelen mektupta, elindeki ilk baskı nu­munesini, çok yüksek fiyat karşılığında bana satmak istediği yazıyordu. Ben de ona cevap vermedim. Söylentileri yok et­menin en iyi yolu, bu romanı tekrar baskıya vermekti. Bu ki­tap, ilk yazıldığı gibidir ve yüksek sesle herkesin önünde söy­lüyorum: Hiçbir şeyi değiştirmedim. On yıl boyunca her gün yazdıklarımı, yani onların düşüncelerine göre, geçmişe gö­mülen kötü sayfaları ortaya çıkarmakla, beni çok üzecekleri­ni zannettiler. Yaptığım gazeteciliğin çok fazla değeri yoktu. Fakat ekmek paramı kazanmam gerekiyordu ve ben edebiyat­la doğmadım zaten. Marsilya'nın Gizemleri, suçlandığım işlerden biriydi. Hayatımın en yoksul günlerinde yaptığım, bana ekmek veren işler yüzünden, yüzüm neden kızarsın ki! Düzeltilemeyecek kadar vasatım olmalarına rağmen, onla­ra teşekkür ediyorum. Bir başka sebep daha var. Eğer fikrimi söylemem için beni zorlarlarsa; bana göre bir yazarın, kendi eserleri arasında seçim yapmadan kendini tamamen halka vermesi gerek. Bel­ki yarattıkları arasında en zayıf olanı, kendi yeteneğini en iyi gösteren bir eser olabilir. Bazı ölü doğan kitaplar, kendileri yok oldukları için halkla buluşamıyor. Bu kitap, kendiliğin­den ötekilerle beraber ölene kadar yaşayacaktır. Kalitesi, va­sat olsa bile okuyucu okusun ve bu zayıf eserden Rougon­ Macquart edebi seviyesine kadar çıkabilmem için ne kadar hırs, irade ve iş gücü ile çabaladığımı anlasın istiyorum.

Emile Zola
Temmuz 1884