Zeki Kayahan Coşkun "Meğer Annem Haklıymış" PDF

Erkek egemen bir toplumda büyüyen çocuklar, anneleriyle daha samimi ilişkiler kurar. Babaya anlatılamayacak şeyler, rahatlıkla anneyle paylaşılır. Çocukların sevgililerini ilk anneleri bilir; babaya bağırılmaz ama anneye bağırmak daha kolaydır. Anneye karşı tahammülsüzlük, babaya karşı ise sabır gösterilir. Anne ti'ye alınabilir, baba asla.

Bu samimiyet, bazen 'Nazım sana geçiyor anne' ile laubaliliğe dönüşebilir ve zaman zaman sevimsizliklere yol açar. "Evladımın kalbini kırdım galiba" düşüncesiyle gelen suçluluk duygusu ve anneleri üzmenin verdiği pişmanlık, taraflardan birinin hemen alttan almasına neden olur. Çocukların itiraz sebepleri çeşitlidir ama anneler, sanki ortak bir kaynaktan besleniyorlarmış gibi, aynı serzeniş dilini kullanırlar. Yurdumuzun dört bir yanında her anne, aynı kalıplaşmış ifadeleri dile getirir:

• Seni doğuracağıma taş doğursaydım
• Senin çocukların da aynısını sana yapsın inşallah
• Hep babanın tarafını tut sen
• Benim günahım neydi de...
• Bana anne deme
• Kanser ettiniz beni
• Kızdım mı adım kızdı oluyor
• Öleyim de kurtulun benden
• Sen de kulağını buraya verme
• Kime çektin sen bilmem ki
• Onu beni azarlarken düşünecektin
• Seni alan üç gün sonra geri getirir

Bu kitap, anne-çocuk ilişkilerinin derinliklerini ve zorluklarını mizahi bir dille ele alıyor.