Şakir Balkı "Büyük Usturalar" PDF

Kâmile Hanım ile Emin Balkı’nın oğlu olarak dünyaya gelen Şakir Balkı, Balıkesir/Gönen'de doğdu.

İzmit Erkek Sanat Okulu’nda okudu. Küçük yaşlardan itibaren çeşitli fabrikalarda işçi olarak çalışmak zorunda kaldığı için öğrenimine devam edemedi.

 Uzun süre SEKA İzmit Fabrikası’nda mekanik atölye amiri olarak çalıştı ve buradan emekli oldu.

Türkiye Yazarlar Sendikası üyesi olan Balkı İzmit’te yaşamakta olup, evli ve dört çocuk babasıdır (Yalçın 2010: 173-174; Karaalioğlu 1982: 88-89).

İlk yazısı 1953’te Demokrat Kocaeli gazetesinde yayımlanan Balkı; Dolmuş, Pazar, Zübük ve Akbaba dergilerinde gülmece öyküleri yayımlamıştır. 1975'te Cumhuriyet gazetesinde Neler Yapmadık ve Büyük Usturalar adlı romanları tefrika edilen yazarın, 1977-82 yılları arasında da Ciddiyet ekinde anekdotları yayımlanmıştır.

Küçük öyküler ile yazın yaşamına başlayan Balkı daha sonra roman türünde de eserler vermeye başlamıştır. Yazarın, siyasi gülmece edebiyatının temel tiplerinden birini ele aldığı Büyük Usturalar adlı romanının ön sözünde İlhan Selçuk, Türkiye'de dışarıdan fabrikaya bakan yazarın çok olmasına rağmen fabrikadan dışarıya bakan yazar yokluğunu Balkı’nın doldurduğunu ve toplumun bir kesitinin sunulduğu bu eserle toplumsal gülmecenin de örneğinin verildiğini belirtmiştir

(Balkı 1978). Yazar son romanı Göçmen'de ise Birmanya-Myanmar Esirler Kampı’nda sekiz yıl boyunca zor günler geçiren, kaybolmuş Tâfiloğlu Emin adlı bir askerin köyüne dönme hikâyesini konu etmiştir.

Balkı için sinema kültürü ayrı bir önem arz etmektedir. İzmit tarihi üzerine uzun yıllar araştırmalar yapan yazar, şehrin tarihi açısından önemli kitaplara imza atmıştır. Kitaplarında İzmit’in dününü ve bugününü incelemiş, şehrin eski güzelliklerine değinmiştir. Balkı, eskiden modernliği ile İstanbul’a yakın bir durumda olan İzmit’in her geçen gün biraz daha yozlaşmasından rahatsızdır.