Azerbaycan Destanları Cilt 2 - PDF

Azerbaycan destanları Azerbaycan sözlü halk edebiyatının ayrılmaz bir parçasıdır.

"Kitabi Dada Korkut" destanının kökeni Orta Asya olmasına rağmen, Oğuzların yoğun olarak yaşadığı Azerbaycan'da oluşmuştur. Buradaki hikayeler ve şarkılar, 13. yüzyılın başlarından daha geç olmayacak şekilde oluşturulmuş ve 15. yüzyıldan daha geç olmayacak şekilde kaydedilmiş olmalıdır. Destanın Azerbaycan dilindeki Dresden el yazması ve 16. yüzyıl Türkçesine yakın Vatikan el yazması günümüze ulaşmıştır. Destan, işgal altındaki Kafkasya'da Oğuzların "kafirlere" karşı mücadelesini anlatır. Oğuz hanını konu alan "Oğuz Tarihi" destanının Nizami Gencevi'nin "İskendername"sine benzer olay örgüsü olması, bu destanın Azerbaycan'da yaratıldığını kanıtlar. Hem "Kitabi-Dada Korkut" hem de "Oğuzname" destanları çeşitli Azerbaycan mitlerinin kaynağıdır.

Safevi döneminde Azerbaycan halk destanları - "Şah İsmail", "Aslı ve Karam", "Aşık Garib", "Köroğlu" yaratıldı. Yerel lehçeler ile klasik diller arasında bir köprü görevi gören bu destanlar, zamanla Osmanlı, Özbek ve Fars edebiyatına girmiş, hatta Azerbaycan halkı ile temaslar sonucunda Ermeni ve Gürcülere de geçmiştir.[8] Bu lirik ve epik romanslar, Türk edebiyatının Osmanlı ve Çağatay dallarına kıyasla Azerbaycan edebiyatının karakteristik bir özelliği olarak kabul edilebilir. 18. yüzyılın en önemli edebi anıtı, anonim bir yazar tarafından "Şehriyar ve Sanuber" halk destanına dayanarak yazılan "Şehriyar" destanıdır. Diğer popüler Azerbaycan destanları, Firdovsi'nin "Şahname"sine dayanan "Abbas ve Gülgaz", "Abdulla ve Cihan", "Şikari", "Rüstem ve Sohrab" dır.