Osman Pamukoğlu — "Sindirilgan Orzu Kirkuk" PDF

Bir ming to‘qqiz yuz yigirma yetti. Oktabr. Tun. Yomg‘ir va shamol. Baland daraxtlar bilan qoplangan yer, atrofda ma’lum masofalarda Qo‘riqlash polki navbatchilarining kulbalari. Bir kuzatuv nuqtasining ho‘l temir tomlari xira-xira yaltiraydi. Bir-ikki chiroq yoritmoqda. Qalin pardalarga qaramay, faqat bir xonaning bog‘iga zo‘rg‘a yorug‘lik tushmoqda.
Falih Rifqini (Atay) ko‘shkning asosiy kirish eshigida Bosh yaver Salih (Bozok) kutib oldi. Falih Rifqi soyabonini yopib, soatiga qaradi: 02:00 edi.
“Nima gap Salih, bu paytda chaqirilishimning sababi nima?”
“Hech qanday ma’lumot berilmadi. Faqat tashrifingiz so‘raldi.”
Mustafa Kamol Pasha, Falih Rifqidan jim va maxfiy qolishi sharti bilan Mosul-Kirkuk haqida bir dosye tayyorlashini so‘radi. Falih Rifqi aqlli odam edi. Bu iltimos va stol ustiga yoyilgan xaritadan masalaning qayerga borayotganini darhol tushundi.
Ko‘shkdan chiqayotganida, Chankaya tongi yorishayotgan edi. Ancha vaqtdan beri to‘xtab turgan yomg‘ir yana boshlandi. Falih Rifqi bu safar soyabonini ochmadi! Ho‘llanishga, butunlay ho‘l bo‘lishga ehtiyoji bor edi… Uning boshida esa Pashaning shu gapi aylanardi:
“Tarix bizni chaqiryapti!”