Azərbaycancaaz

Mirapolis

Ruh yalnız düşündükdə deyil, paylaşdıqda da böyüyür. Oxuduqların səni yaradır, danışdıqların səni tamamlayır.

Kalbim sızlıyor, bir daha seni görmeyecekmiş gibi bakar sana gözlerim...
Kitab oxunulan zövqlerin mahnilarina hec benzemir) Nece olur ki insanlar o qeder kitab oxusun,eyni zamanda bele seylere qulaq assin?) ne bilim,bura dunyadirsa,burda hersey ola biler 😊
✨Hər şeyə inad gülümsə ✨
- Sene gülümək çox gözəl yaraşır.
+ Teşekkür edirəm.
- Hər zaman gül yaxşı?
+ Bəzən acılarımı gizləmək üçün gülürəm. Bu ağrılı bir təbəssüm olur.
- Sən acıları niyə gizləyirsən?
+ Çünki onlar mənim zəif nöqtəmdir. İnsanlar görsə hardan vuracağini biləcək.
- Acılar zəif nöqtəmiz deyil, bizi biz edən şeylerdir. Orası düzdü bəziləri bizi vurmaq üçün yaxın olurlar. Ama nə olur olsun gülümsəməyi əsla unutma. Hər zaman gulumsəyəcəyinə söz ver.
+ Söz verə bilmərəm...
- Nə olur olsun gülümsəmə. Sən güləndə sənin dünyan gozəlləşir.
+ Söz verirəm,yaşadiğim acıların ən səmimi gülüşumu alib aparmasina icazə verməyəcəm.
"Sirius"
Post image
üzerine basa basa gezdiyi bağçada "çiçek qalmamış" deyenlerin dövrü..
#Səssizsətirlər
"Maskanın Ardında"

+ Niyə həmişə gülümsəyirsən? Bu qədər yorğun baxışların varkən, bu saxta təbəssüm niyə?

— Çünki insanlar həmişə gülən üzü görmək istəyirlər. Onlar kədəri sevmir. Heç kim qırılmış bir ruhun hekayəsini dinləmək istəmir.

+Amma bəs sənin hekayən? Sən də dinlənilməyə layiq deyilsənmi?

— Mənim hekayəm səhnə arxasında başlayır və elə orada da bitir. Pərdə bağlananda, işıqlar sönəndə, zal boşalanda... Onda mən yalnız qalıram. Və heç kim bu tənha səssizliyi görmür.

+Bəs bu gülümsəmənin arxasında nə var? Nə gizlənir bu parıltılı maskanın altında?

— Qırılmış ümidlər, unudulmuş xəyallar, heç vaxt səsləndirilməmiş sözlər. Hər dəfə güldürdüyüm insanlara baxanda, içimdə bir az daha susuram. Və bu sükut zamanla o qədər dərinləşir ki, artıq öz səsimi də eşitmirəm.
Post image