VI Bölüm: Kiçik Kəndin Müəllimi - Son

Qız qərarını verdi.
 – Mən kiçik kənddə başlayacağam. Böyük dünyalar böyük ürəklərlə qurulur, sadə insanlardan başlamaq daha doğrudur.

Alim yenidən gülümsədi və əlini onun çiyninə qoydu.
 – Seçimin çox nəcibdir. Unutma, hər toxum bir gün böyüyüb ağac ola bilər.

Bir göz qırpımında qız özünü kiçik, sakit bir kənddə tapdı. Kənd balaca olsa da, orada çox işlər görülməli idi. İnsanlar hələ savadsız idi, təbiətə möhtac yaşayırdılar, biliklərin gücündən xəbərsiz idilər. Qız vaxt itirmədi. O, kiçik bir məktəb qurdu, kəndin uşaqlarını və böyüklərini oxumağa, yazmağa, dünyanı anlamağa öyrətdi.

İllər keçdi. Qız özünü kəndin bir parçası kimi hiss edirdi. Onun yetişdirdiyi şagirdlər böyüyüb öz kəndlərinə, hətta uzaq şəhərlərə yayılırdılar. Onlar bilikləri ilə həyatları dəyişdirir, yeni ümidlər yaradırdılar.

Amma gecələr, səssiz vaxtlarda qız pəncərənin qarşısında oturub uzaqlara baxırdı. Şəhərin işıqları ona uzaqdan pıçıldayırdı. Oraya gedib daha çox insana təsir etmək arzusu ürəyində dərin bir yer tuturdu. Amma o, bilirdi ki, onun vəzifəsi burada idi. Hər dəfə ürəyi qırıldıqda kəndin uşaqlarının gülüşləri, onların parlayan gözləri onun ağrısını yüngülləşdirirdi.

Bir gün onun ən sevimli şagirdi geri döndü. İndi o, böyük bir şəhərin nüfuzlu bir alimi olmuşdu. Şagirdi qızın qarşısında diz çöküb dedi:
 – Sən olmasaydın, mən bu yerlərə gəlib çıxmazdım. İndi öz öyrəndiklərimlə dünyanı dəyişdirirəm. Amma unutma, bu dünyanı dəyişdirən əslində sənsən.

Qız göz yaşlarını saxlaya bilmədi. O, şəhərə heç vaxt gedə bilməyəcəyini bilirdi, amma artıq buna ehtiyac yox idi. Onun şagirdləri onun əvəzinə gedəcəkdilər.

Pəncərənin qarşısında oturub kəndin sakit, parlaq gecəsinə baxarkən dərin bir rahatlıq hiss etdi. Onun seçimi doğru olmuşdu.

Son

“Bəzən dünyanı dəyişmək üçün böyük şəhərlərə getmək lazım deyil. Kiçik bir kənddən başlayaraq böyük xəyallara yol açmaq da mümkündür. Əsas odur ki, toxduğun toxumlar böyüsün.” 🌟

Son.

Yenidən başla