VIII Bölüm: Sönən Ümidlər - Son

Qız dərindən nəfəs aldı və başını qaldıraraq məhəllə sakinlərinə baxdı. Onların gözlərində qorxu yox, qətiyyət vardı.
 – Mən sizdən vaz keçməyəcəyəm. Biz birlikdə mübarizə aparacağıq. Hökmdarın hökmü ədalətsizdir və biz bunu qəbul etməyəcəyik.

İnsanlar bir-birinin ardınca başlarını tərpətdilər, onun yanında dayanacaqlarını göstərdilər. Beləcə, məhəllədə hazırlıqlar başladı. Onlar özlərini müdafiə etmək üçün hər şeydən istifadə etdilər – köhnə taxtalardan, qırılmış əşyalardan. Ətrafdakı məhəllələrdən də dəstək gəldi. Bu, sadə insanların etdiyi bir üsyan idi, ancaq onların qəlbi güclü idi.

Bir neçə gün sonra hökmdarın əsgərləri gəldi. Şəhərin mərkəzindən məhəlləyə qədər irəliləyən dəmir geyimli əsgərləri görmək mümkünsüz deyildi. İnsanlar cəsarətlə mübarizəyə qalxdılar. Hər daş atılanda, hər qışqırıq yüksəldikcə qızın qəlbi həm ümid, həm də qorxu ilə dolurdu.

Lakin güclər qeyri-bərabər idi. Əsgərlər üstün gəldilər. Üsyan yatırılsa da, insanların döyüşü bir nümunəyə çevrildi. Hökmdar üsyanı boğmaqla kifayətlənmədi, liderlərin cəzalandırılmasını əmr etdi.

Mərkəzi meydanda qız və mübarizə aparanlar dirəklərə bağlandı. Sakitlik çökdü, yalnız alçaldıcı hökm səsləndi:
 – Qanunumuza qarşı çıxanlar bu gün dərs alacaqlar.

Bir-bir insanların başı vuruldu. Nəhayət, sıra qıza çatdı. O, qorxu hiss etmirdi, gözlərini bağladı və bir anlıq ətrafdakı insanların gözlərindəki kiçik dəyişiklikləri gördü – artıq onların qəlbində qorxu yox idi. O, bilirdi ki, onun ölümü bir toxum əkəcəkdi.

Bıçaq parıldadı və... hər şey qaranlıq oldu.

Son

“Bəzən mübarizə nəticə verməz, amma toxum əksən, gələcəkdə yeni ağaclar boy verər.”

Yenidən başla