VIII Bölüm: Müharibə və Zəif Yaddaşlar

Qız düşünmədən seçim etdi. Yaşlının müharibələrini daha da gücləndirmək, onun təsirini genişləndirmək üçün Şeytanın məkrli təlimatlarını qəbul etdi. Şeytan məmnun bir şəkildə gülümsədi və barmaqları ilə havada dairələr çəkərək dedi:

– İnsan yaddaşı ən zəif zəncirdir. Yaşlıları gənclik səhvlərindən ayırmaq, onlara heç vaxt öyrənməyəcəkləri bir dövr yaratmaq, müharibənin sonsuz çarxını fırlatmaqdır.

Qız soruşdu:
 – Necə edə bilərik bunu?

Şeytan cavab verdi:
 – Onların yaddaşlarını zəiflədirik. Onlara öz gəncliklərini xatırlamaq imkanı vermirik. Beləliklə, hər yeni qərar, keçmişdəki səhvlərin təkrarı olur.

Şeytan qızın əlindən tutdu və qız onun ardınca böyük bir saraya daxil oldu. Saray müharibələrdən qazanılmış qənimətlərlə dolu idi – dəbilqələr, qılınclar, xəzinələr. Amma hər bir divarda qan izləri, məhv olmuş torpaqların əksləri görünürdü. Yaşlı hökmdar taxtında oturmuşdu, gözlərində qələbənin sevinci yox, aclıq və daha çox güc istəyi vardı.

Şeytan qızın qulağına pıçıldadı:
 – Ona müharibələrinin nə qədər uğurlu olduğunu xatırlat, amma heç vaxt bu müharibələrin nəticələrini göstərmə.

Qız yaxınlaşdı və yalançı bir təbəssümlə hökmdara dedi:
 – Sənin dövrün xalqın üçün qızıl dövrdür. Müharibələrin sənə əbədi şan-şöhrət gətirdi. Amma unutma, daha böyük torpaqlar qazanmaq üçün sənin cəsarətin hələ çoxlarına ilham olacaq.

Yaşlı hökmdar başını tərpətdi. Amma onun yaddaşında öz gəncliyindəki səhvlər yox idi. Hər bir döyüşdə ölən minlərlə insanı, yanan kəndləri, məhv olmuş ailələri xatırlaya bilmirdi.

Yaddaşın Zəifliyinin Nəticələri

Beləliklə, müharibələr bir-birinin ardınca davam etdi. Hökmdar hər yeni döyüşdən sonra daha çox torpaq qazandı, amma bu torpaqlarda yaşayan insanlar daha yoxsul, daha bədbəxt oldu. Şeytan qızın yanında durmuşdu, onun qəlbində artıq bir daş kimi sərt və hissiz bir boşluq vardı.

– Bax, gördün? – Şeytan dedi. – Yaddaş zəifliyi onları idarə etmək üçün ən güclü silahdır. Onlar öz keçmişlərini unudaraq yenidən sənin üçün işləyirlər.

Amma bu, qız üçün zəfər deyildi. Sarayların ətrafında xalqın fəryadları eşidilirdi. Aclıq, xəstəlik, üsyan – hər şey qızın gözləri önündə baş verirdi. O, Şeytana baxdı və titrək bir səslə soruşdu:
 – Mən nə yaratdım?

Şeytan isə təbəssümlə dedi:
 – Sən bir hökmranlıq yaratdın. Amma hər hökmranlıq öz zülmü ilə xatırlanır. Bu, insanlığın həqiqətidir.

Qız nə qədər böyük gücə sahib olsa da, öz ruhunda boşluq hiss edirdi. Onun yaratdığı dünya yalnız məhvə aparırdı.

VIII Bölüm Sonu: Mənfi Son

Saray yıxıldı. Xalq üsyan etdi və müharibələr hökmdarı da, qızı da tarixdən sildi. Şeytan isə öz işini tamamlamış bir rəssam kimi səhnədən çəkildi, amma o, başqa bir yerdə yeni bir qurban axtarırdı.

Oxucuya müraciət:
“Yaddaşın zəifliyi ilə yaradılan dünyalar həmişə dağılır. Amma qız daha əvvəlcə başqa bir seçim edə bilərdimi? O, gücün başqa bir istiqamətini seçməli idimi? Bəlkə başqa bir hekayə ilə bu qaranlığı dəyişə bilərik?”

Yenidən başla