Həkim gecələr yuxusuz qalıb düşünürdü. Hər dəfə qərarının nəticələrini gözləri önünə gətirdikcə içindəki yük daha da ağırlaşırdı. Onun seçimi doğru idi, amma bu ağırlığı daha çox daşıya bilməyəcəyini hiss edirdi.
Bir səhər xəstəxananın işıqlı koridorlarından keçərkən dayandı. Gözləri bir qapıya zilləndi. Bu qapının arxasında gələcəyin insanları, uşaqlar oturub dərs oxuyurdu. Uşaqların qəhqəhəsi və suallarla dolu səsi onun qəlbində bir işıq yandırdı. O başa düşdü ki, bəlkə də sevgini başqa bir yolla paylaşmağın vaxtı çatıb.
O, xəstəxanadakı işindən ayrıldı və bir müəllim oldu. İndi onun vəzifəsi yalnız həyat xilas etmək deyildi, həm də gələcək qurmaq idi. Uşaqlara təhsil, dəstək və sevgi verərək onların qəlbində işıq yandırırdı.
Bir gün, sinifdə oturarkən, tələbələrindən biri yanına yaxınlaşıb soruşdu:
– Müəllim, siz əvvəllər nə işlə məşğul olurdunuz?
Həkim gülümsədi və cavab verdi:
– Mən bir vaxtlar həyatları qurtarmağa çalışırdım. Amma indi mən ruhları formalaşdırıram. Sevmək hər zaman fərqli yollar tələb edir.
O, başa düşdü ki, bəzən həyatda hansı yolda olmaq istədiyimizi bilmirik, amma sevgi bizi hər zaman doğru istiqamətə yönəldir. Həkimlik onun üçün çox böyük bir dərs olmuşdu, lakin müəllimlik onun əsl missiyası idi.
Son
"Sevgi bizi fərqli yollardan keçirir. Bəzən bu yollar bizi sınaqlardan keçirir, bəzən isə özümüzü tapmağa aparır. Amma hər yol bizi yalnız bir həqiqətə aparır: sevgi yalnız paylaşmaqdır."
Şərhlər 0
Şərh Yaz