VI Bölüm: Özünü Başqalarına Həsr Etmək
Qız, həyatını başqalarının xoşbəxtliyinə həsr etmək qərarını verdi. Onun ürəyində şərtsiz sevgi vardı, amma bu sevgi yalnız verməkdən ibarət oldu. Uşaqlıqdan etibarən başqalarının ehtiyaclarını özündən üstün tutdu. Onun mehribanlığı, anlayışı, hər kəsə qayğısı ətrafdakıların həyatını asanlaşdırırdı.
Amma illər keçdikcə bu sevgi onun gücünü zəiflədir, öz ruhunu boğurdu. Verdiyi hər şey qarşısında dərin bir sükut, bəzən isə naşükürlük görürdü. O, çox şeyi itirir, amma heç nə qazanmırdı.
Bir gün qız günəşin batdığı sahildə tək oturub dənizin dalğalarını izlədi. Həyatı boyunca etdiyi fədakarlıqları düşündü. Onun ürəyində hər kəsin xoşbəxtliyinə olan inamdan bir damcı da qalmamışdı. Sevgi, o qədər çox verildikcə, sanki əriyib yox olmuşdu.
O, bir anlıq səmaya baxıb içindən keçirdi:
– Bəs mən? Mən niyə bu qədər boşam? Mən niyə heç vaxt özüm üçün sevgi tapa bilmədim?
Lakin bu suala cavab verəcək bir mələk yox idi. Yalnız dənizin pıçıltısı vardı.
Kədərli Son:
Qız, şərtsiz sevgisinin əvəzinə heç bir sevinc tapmadı. Onun həyatının nəğməsi, fədakarlıq və yalnızlıqla dolu kədərli bir melodiyaya çevrildi.
| Başa qayıt |
Şərhlər 0
Şərh Yaz