VI Bölüm: Qəbul Edilən, Amma Anlaşılmayan Sevgi - Son

VI Bölüm: Qəbul Edilən, Amma Anlaşılmayan Sevgi

Ruh dünyaya gəlmişdi. O, çox keçmədən sevgini tapdı. Bu sevgi onu sarsıdacaq qədər dərin idi, amma qəribə bir soyuqluq da vardı. Qarşısındakı insan ona həmişə "Mən səni olduğun kimi qəbul edirəm" deyirdi, amma hər bir mübahisədə, hər anlaşılmazlıqda ruh bunun kifayət etmədiyini hiss edirdi.

Həyat illərlə davam etdi. Ruh sevgisini saxladı, amma hər dəfə qəlbində bir az daha boşluq yaranırdı. Qarşısındakı insan onu dəyişdirmək istəmirdi, amma onu dərk etmək üçün də heç bir səy göstərmirdi. Ruh bu münasibətdə özünü azad hiss edir, amma eyni zamanda tək qalırdı.

Bir gün, onlar yenə bir mübahisə yaşadılar. Ruh üzünü çevirib sakitcə dedi:
– Mən həmişə sənin qəbul etdiyin biri oldum. Amma sən heç vaxt məni tam başa düşməyə çalışmadın. Sevgin gözəl idi, amma mənim ruhumu doldurmadı.

Bu sözlər havada asılı qaldı. Qarşısındakı insan sakitcə baxdı, amma heç bir cavab vermədi. Çünki doğrudan da, o, ruhun dərinliyini başa düşə bilmirdi.

Ruh yavaş-yavaş uzaqlaşdı. Bu sevgi onu gücləndirmişdi, amma eyni zamanda ruhunda sağalmaz bir yara qoymuşdu. Sevgini qəbul etmişdi, amma bu sevgi ona xoşbəxtlik gətirməmişdi.

Son olaraq mələyin səsi ruhun qulağında əks-səda verdi:
– Sevgi səni böyütdü, amma bəzən böyümək də ağrılı olur. Bəzən doğru olan seçimin özü kefsiz bir sonluq gətirir.

Ruh səssizcə baxışlarını səmaya qaldırdı, amma bu dəfə bir dua etmədi.

Son

Başa qayıt