IX Bölüm: Keçici Gözəlliklər Son

IX Bölüm: Keçici Gözəlliklər

Qız dərin bir nəfəs aldı və qərarını verdi.
– Mən dünyanı gəzəcəyəm. Sevgi və sənətimi hər yerə daşıyacağam. Əsərlərim qalıcı olmasa da, insanların qəlbində bir iz buraxacaqlar.

Beləcə, o, şəhərdən şəhərə, ölkədən ölkəyə yola düşdü. Hər yeni yerdə divarları, körpüləri, küçələri rənglərlə bəzəyir, insanlara gözəllik bəxş edirdi. Onun sənəti ilə rastlaşan insanlar deyirdi:
– Bu əsərlər sanki bizim ürəyimizi oxuyur.

Amma zaman keçdikcə o, fərqli bir şey hiss etməyə başladı. Bir şəhərdə əsərini yaradır, insanlar onu sevir, sonra o, növbəti şəhərə yola düşürdü. Hər dəfə arxasında bir parça sevgi, amma boşluq qoyurdu. O, öz sənətinin müvəqqəti olduğunu bilirdi, amma bu müvəqqətilik onun ruhunda bir ağırlıq yaradırdı.

Bir gün o, uzaq bir şəhərin çay kənarında oturarkən öz-özünə pıçıldadı:
– Mən insanlar üçün çox şey yaratdım, amma mənim öz qəlbimdə nə qaldı? Müvəqqəti olan şey çox çəkmir, elə deyilmi?

Əsərlərini külək, yağış və zaman silib apardıqca, onun beynində bir duman yaranmağa başladı. Bütün bu səyahətlər, bu qədər sevgi və gözəllik paylaşmaq... Amma heç biri ona məxsus deyildi, heç biri sonsuz deyildi.

Sonunda qız yavaş-yavaş fırçasını yerə qoydu və səssizcə dedi:
– Bəlkə də mən hər şeyi doğru etdiyimə inanmışdım, amma bəzən müvəqqəti gözəlliklər də qəlbdə bir boşluq yaradır.

Onun səyahəti bitdi. Müvəqqəti təsirlərlə dolu bir həyat yaşadı, amma bu təsirlər onun öz ruhunu tamamlamağa kifayət etmədi.

Son

"Bəzən sevgi və sənət insanlara toxunur, amma sənətçinin öz ruhuna toxunmaq çətin olur. Müvəqqəti şeylərin gətirdiyi təsir həm gözəllik, həm də unudulmaz bir kədərdir."

Yenidən başla