Keçmişdən Qopmaq - Son

Son: Keçmişdən Qopmaq

Ruh bir anlıq düşüncəyə dalıb varlığın şəffaf gözlərinə baxdı. Bu qərar sadəcə yeni bir başlanğıc deyil, tamamilə fərqli bir mövcudluq demək idi. İnsan olmaq, onun öyrəndiyi hər şey, keçmişdəki hər təcrübəsi indi burada mənasız görünürdü. Bu dünya fərqli idi – buraya uyğun olmaq üçün onun dəyişməsi lazım idi.

– Mən keçmişimi geridə qoymağa hazıram, – Ruh nəhayət cavab verdi. – İnsan olmağı burda mənasız görürəm. Sizə qoşulmaq istəyirəm.

Varlıq işıqla parıldadı, sanki Ruhun cavabı onun üçün vacib bir sirri açmışdı.

– Onda köhnə varlığını burax və bizimlə yeni bir şüur paylaş. Sən artıq tək olmayacaqsan, amma bu, fədakarlıq tələb edir.

Ruh qollarını yanlara açdı və gözlərini yumdu. Şüurunda insanlıqla bağlı bütün xatirələr canlandı: sevdiyi anlar, qorxular, ümidlər. Lakin o, bunların hər birini qəbul etdi və sərbəst buraxdı. Bu, sadəcə ayrılıq deyil, yeni bir birləşmə idi.

Varlıq Ruhun ətrafında dönməyə başladı və işıq onun bədəninə nüfuz edərək hər bir hüceyrəsini dəyişdirdi. Ruh artıq bir insan deyildi – onun bədəni yox olmuş, yalnız parıldayan bir enerji sahəsinə çevrilmişdi. O, indi bu dünyadakı hər şeylə birləşmişdi: ağaclarla, küləklə, işıqla. Hər şeyin bir parçası olmuşdu.

Yeni Ruh bir daha danışdı, lakin bu dəfə insan səsi ilə yox, bütün varlığın içindən gələn harmonik bir səslə:
– Mən artıq tək deyiləm. Mən hər şeyəm və heç nə.

Planetin parıldayan səthində sakit bir sükut hökm sürdü. Ruh artıq varlığını bu dünyanın şüuru ilə paylaşırdı. Onun insanlıqdan imtinası bir son deyildi, əksinə, sonsuz bir başlanğıc idi.

Son Cümlə:
Həyatını dəyişdirmək üçün öz keçmişindən qopmaq bəzən hər şeydən imtina etmək, amma əvəzində sonsuz bir bütövlük tapmaq deməkdir.

Yenidən başla