IX Bölüm: Kölgələrdəki Qəhrəman - Son

IX Bölüm: Kölgələrdəki Qəhrəman

Ruh uzun bir an düşüncəyə daldı. Qərarın ağırlığını hiss edirdi. Nəhayət, sakitcə dilləndi:
– Mən kölgələrdə qalacağam. Onların məni tanımasına ehtiyac yoxdur. Əsas odur ki, dəyişiklik olsun, insanlar daha yaxşı bir həyat yaşasınlar.

Bu sözlərdən sonra kəndin tozlu küçələrində bir külək qalxdı, Ruh yavaş-yavaş irəliləməyə başladı. Ətrafındakı hər şey sakit idi, amma bir küncdən ağlayan bir uşaq səsi eşidildi. Ruh yaxınlaşdı və gördü ki, bir qızcığaz ağacın altında tək oturmuşdu. Onun yaxınlaşdığını hiss etməsə də, Ruh əlindəki suyu yerə qoydu və sakitcə uzaqlaşdı. Qız sudan içəndə üzündə bir təbəssüm yarandı.

Günlər keçdikcə Ruh hər addımında kəndə daha çox yardım etməyə başladı. O, insanların tərk edilmiş evlərini təmir edir, gecələr qaranlıqda kəndə su gətirirdi. İnsanlar heç vaxt onun kim olduğunu bilmirdi, amma hər səhər oyandıqda bir yeniliklə qarşılaşırdılar. Onlar bunu bir möcüzə adlandırmağa başladılar.

Kənd yavaş-yavaş yenidən çiçəklənməyə başladı. İnsanlar arasında ümid işığı doğdu. Onlar artıq keçmişdəki ağrılardan uzaqlaşaraq gələcəyə baxmağa başladılar. Ruh isə sakitcə onları izləyir, öz kölgəli yolunu davam etdirirdi.

İllər sonra, kənd tamamilə dəyişmiş, həyat dolu bir məkana çevrilmişdi. Amma Ruh heç vaxt ortaya çıxmadı. O, bu dünyada yalnız kölgələrdə bir iz buraxmaq üçün var idi. İnsanlar onun adını heç vaxt bilmədi, amma onun təsiri hər bir həyatın bir parçasına çevrildi.

Müsbət Son

Ruh, kəndin kənarında, bir təpənin üzərində dayanıb zirvədən aşağı baxırdı. Kəndin həyat dolu mənzərəsi onun üzündə sakit bir təbəssüm yaratdı. Onun içində bir yüngüllük vardı – bağışlamanın, kömək etməyin və sakitcə dəyişiklik yaratmağın yüngüllüyü.

Sonda mələyin səsi bir daha eşidildi:
– Sən insan olmağın nə olduğunu anladın. İndi sənin ruhun həqiqətən azaddır.

Ruh başını qaldırdı, gözlərində minnətdarlıq vardı. O, dünyada azadlıq, sevgi və dəyişikliyin öz izlərini buraxaraq yavaş-yavaş yox oldu.

SON

Yenidən başla