VIII Bölüm: Azadlığın Tənhalığı - Son

VIII Bölüm: Azadlığın Tənhalığı

Ruh bir anlıq səhnələrə baxdı. İnsanlara qayıtmaq cazibədar görünürdü, amma dərindən hiss edirdi ki, buna hazır deyil. Tənhalıq yolu daha sakit, daha az mürəkkəb idi – amma o, bunun nəticələrini tam anlasa da, seçimini etdi.

– Mən tənhalığı seçirəm, – dedi. – Özümü azad hiss etmək istəyirəm. Amma bu azadlıqla bacardığım qədər faydalı işlər də görəcəm, hətta nəticələrini görməsəm də.

Yaşlı adam başını tərpətdi. Gülümsəmirdi, amma gözlərində bir anlayış vardı.
– Tənhalığı seçənlər həmişə azadlıq üçün darıxar, azadlığı seçənlər isə hər zaman tənhalıq üçün darıxar. Sənin seçimin nə sənin zəifliyindir, nə də gücün. Bu, sadəcə sənin yolundur.

Birdən ətrafdakı səhnələr yox oldu. Ruh özünü uca bir dağın zirvəsində tapdı. Burada külək sanki onun qəlbindən keçirdi, amma bu külək sakitləşdirici deyildi – daha çox xatirələrin əks-sədası idi. Ruh orada oturdu və başını göyə qaldırdı.

İllər keçdi. Ruh heç kimlə danışmasa da, dağın ətəyindəki kiçik kəndə işarələr göndərməyə başladı. O, kəndlilər üçün su mənbələri tapdı, əkin sahələri üçün torpaq nümunələrini təmizlədi, hətta təbiətə qayğı göstərdi ki, bərəkət artsın. Lakin o, heç vaxt kəndə yaxınlaşmadı.

Kəndlilər bir müddət Ruhun işlərini hiss etdilər, amma zamanla bu işlər unutuldu. Onlar Ruhun əməklərini bir qədər qiymətləndirsələr də, onun varlığını tam anlamadılar. Ruh isə təklikdə həyatını davam etdirdi.

Dağın zirvəsində, illər sonra, Ruh öz qəlbinə baxdı. O, azad idi, amma bu azadlıq sanki bir qəfəsə bənzəyirdi. O, azad idi, amma yalnızlığın gətirdiyi soyuqdan da azad deyildi. Keçmişi bağışlamışdı, lakin gələcəyi yalnızlığa həsr etmişdi.

Bu onun yolu idi – nə tam bədbəxt, nə də tam xoşbəxt. Azadlıq öz ağırlığını göstərirdi.

Son

Yenidən başla