X Bölüm: Qəzəbin Sonu

X Bölüm: Qəzəbin Sonu

Ruh bir anlıq xatirələrdə dərinləşdi, qəlbinin dərinliyində yanan qəzəbin gücünü hiss etdi.
– Mən bağışlamayacağam, – dedi qətiyyətlə. – Onların mənə etdikləri heç vaxt unutmayacağım bir yara qoydu. Bu yara mənim gücümdür.

Mələyin səsi əvvəlcə sakit, amma dərin bir kədərlə dolu idi:
– Qəzəb sənə güc verə bilər, amma o, səni heç vaxt azad etməyəcək. Sənin seçimin öz ruhunun yükünü daşımaqdır. Amma bu yol çox ağır olacaq.

Birdən işıqlı çəmənlik yox oldu, hər tərəf qaranlığa qərq oldu. Ruh özünü böyük bir qayanın üstündə tapdı. Qayanın altında çırpınan alovlar vardı, amma bu dəfə alovlar onu yandırmırdı, yalnız bir qorxu və tənhalıq hissi yaradırdı.

Ruh tək idi. Qəzəb onu irəli aparırdı, amma hər addımda o, daha da ağırlaşırdı. Qəzəb onun güc mənbəyi idi, amma eyni zamanda onu içdən yeyirdi. Hər dəfə qəzəb alovlananda, Ruh öz varlığının bir hissəsini itirirdi.

Bir gün Ruh böyük bir güzgü ilə üzləşdi – əvvəlkindən fərqli idi, çirkli və çatlarla dolu. O, güzgüyə baxdı və öz əksini gördü: güclü, lakin qırılmış, gözlərində işıq yox, yalnız qaranlıq və tükənmişlik vardı.

Mələyin səsi son dəfə eşidildi:
– Bu, sənin seçiminin nəticəsidir. Qəzəb səni güclü etdi, amma onun ağırlığı səni tükəndirdi. İndi son bir seçim də yoxdur. Qəzəbin səni özünə bağladı və azad olmaq üçün artıq çox gecdir.

Ruh bir anlıq gözlərini yumdu, amma o an artıq heç nəyi dəyişmək mümkün deyildi. Qəzəb ona hakim olmuşdu, onu tükəndirmişdi. Nəhayət, Ruh sonsuz qaranlığın içində yoxa çıxdı – nə rahatlıq, nə də azadlıq tapmadan.

Son: Qəzəbin Tükəndirici Gücü

Ruhun hekayəsi bağışlamağı seçməməkdən doğan məhv və tükənmə ilə sona çatdı. Bu, qəzəbin gücləndirici, lakin məhv edici təbiətinin bir xatırlatması idi.

Yenidən başla