VII Bölüm: Alovda Yox Olma - SON

VII Bölüm: Alovda Yox Olma

Qız diz çöküb əllərini göyə uzatdı. Alov artıq onun qəlbini və bədənini tamamilə bürümüşdü. Mələyin təklif etdiyi son fürsət havada asılı qalsa da, o, başını yellədi. Qətiyyətli və inadkar bir səs tonuyla pıçıldadı:
– Bu güc mənimdir. Heç kimlə bölüşməyəcəyəm.

Mələyin gözləri kədərdən dolsa da, o, bir kəlmə demədi. Əjdaha uzaqdan baxır, amma müdaxilə etmirdi. Qızın içində yanan alov artıq yalnız güc deyil, həm də onun əzabına çevrilmişdi. Alovla birlikdə o, dünyaya meydan oxumağı seçmişdi, amma bu seçim həyatını məhv edirdi.

Yavaş-yavaş alov bədənindən yayıldı və ətrafını bürüdü. Sanki o, bir ulduz kimi partlayacaqdı. Amma bu partlayış işıq dolu bir ümid deyil, qaranlıq bir son idi.

Son bir anlıq, alov qızın gözlərini doldurarkən onun özünə pıçıldadığı sözlər eşidildi:
– Mən güclü idim, amma bu güc mənim qənimim oldu...

Qız tamamilə alovun içində yoxa çıxdı. Düzənlik səssizliyə büründü. Onun gücü ilə birlikdə heç bir iz qalmadı – nə onun hekayəsindən, nə də özündən.

Mələk başını aşağı salıb pıçıldadı:
– Güc paylaşılmadıqda insanı məhv edir. Bu dərs qalanlara olsun.

Əjdaha isə yavaş-yavaş göylərə qalxdı, alovun küllərindən uzaqlaşdı və yox oldu.

SON

Yenidən başla