VII Bölüm: Alovu Paylaşaraq Xilas - Son

VII Bölüm: Alovu Paylaşaraq Xilas

Alov bütün bədənini bürüyərkən, qız içindəki qaranlıq və işığın döyüşünü hiss etdi. Onu saran güc məhv edici idi, amma dərinlərdə bir hiss – çox kiçik, amma güclü bir hiss – ona dirənməyi söyləyirdi.

– Mən yox olmaq istəmirəm, – deyə pıçıldadı. – Amma yalnız özüm üçün də yaşamamalıyam.

Bu sözləri deyən anda qızın əllərindəki alov yumşalmağa başladı. Ətrafına baxanda, uzaqdan ona doğru gələn insanlar gördü. Hamısının üzlərində ümidsizlik vardı – kimisi qorxu ilə, kimisi tənhalıqla, kimisi isə yalnız bir ümid axtarışı ilə irəliləyirdi.

Mələk yenidən peyda oldu, amma bu dəfə onun üzündə bir təbəssüm vardı.
– Alov yalnız paylaşılarsa məna qazanır. Onları yoluna gətir, onlara güc ver. Bu, sənə verilmiş ən böyük şansdır.

Qız ayağa qalxdı. Alov indi onun ətrafında yumşaq bir işıq kimi dövr edirdi. Ona tərəf gələn ilk insan qarşısında dayandı. Əlini qaldırıb alovdan bir parça ona verdi. İnsan işığa qərq oldu, üzündəki kədər yox oldu, yerini ümid aldı. Daha sonra digər insanlar yaxınlaşdı. Qız hər birinə öz alovundan bir parça verdi, amma qəribəsi o idi ki, alov azalmırdı – əksinə, hər dəfə paylaşdıqca daha da parlaq olurdu.

İllər keçdikcə, qız yalnız gücün deyil, ümidin simvoluna çevrildi. Onun işığı dünyanın ən qaranlıq yerlərini belə aydınlatdı. İnsanlar ona "Alov Qızı" deyirdi. Onun gücü artıq yalnız özündə deyildi – hər kəsin qəlbində bir işıq parçasına çevrilmişdi.

Mələk bir daha göründü, amma bu dəfə qızın yanında oturaraq dedi:
– Sən yalnız güc yolunu seçmədin, həm də insan olmağın ən ali məqamını kəşf etdin. Bu dünyanı yalnız özün üçün deyil, başqaları üçün də yaşamalısan. İndi sən yalnız öz ruhunu deyil, saysız-hesabsız ruhları xilas etdin.

Qız başını qaldırdı və səmaya baxdı. Əjdahanın alovu ona məhv olmaq üçün yox, yaradıcı olmaq üçün verilmişdi. İndi o, artıq sadəcə qız deyildi – o, alovun özü idi.

Son

Mesaj:
“Həyatda güc yalnız bizə aid deyil. Paylaşmaqla güc yalnız artır və məna qazanır.” 

Yenidən başla