Təsəvvür edin: seçki günü gəlir, xalq sandıq başına toplaşır, amma heç kim heç kəsə səs vermir. Bütün səs vərəqələri boş qayıdır. Bu, sadəcə etiraz deyil - bu, sistemin özünə verilən ən güclü mesajdır.
Dənizlə əhatə olunmuş kiçik bir adada bu qeyri-adi hadisə baş verir. Hökumət çaşqınlığa düşür, qanunlar mənasını itirir, pul dəyərsizləşir, hakimiyyət orqanları iflic olur. Hamı xaos gözləyir, amma...
Xaos gəlmir.
Əksinə, tamamilə fərqli bir şey baş verir. Poçtalyon boş zərfləri daşımağa davam edir - çünki insanlar ona ehtiyac duyur. Müəllim boş sinifdə dərs deyir - çünki təhsil davam etməlidir. Mağaza sahibi pulun artıq heç nəyə yaramadığını başa düşür, amma yenə də məhsullarını paylaşır.
Cəmiyyət dağılmır. Yenidən qurulur.
İnsanlar könüllü işləməyə başlayır. Ehtiyaca görə bölüşürlər. Qarşılıqlı inam yaranır. Bürokratiya olmadan, polis nəzarəti olmadan, bank sistemi olmadan həyat davam edir - hətta bəlkə də daha yaxşı.
Romanın ürək sıxan kəşfi budur: Sistemlər, bürokratiya, hakimiyyət strukturları əslində yalnız inanc üzərində qurulmuşdu. Hamı bu oyunun qaydalarına inandığı üçün oyun işləyirdi. İnanc pozulduqda geridə nə qalır? Sadəcə insanlıq.
Bir il sonra yeni seçki keçirilir. Nəticə eynidir: qalib yenə "Heç kim" olur.
Bu kitab sizə nə düşündürür?
"Heç Kimin Ölkəsi" oxucunu dərin suallarla tək qoyur:
- Yaşamaq üçün həqiqətən sistemə ehtiyacımız varmı?
- İdarə olunmadan, nəzarət olmadan mövcud olmaq mümkündürmü?
- Hakimiyyət nədir - zərurət, yoxsa vərdiş?
- Bəlkə də boş səs qutusu tarixdə verilmiş ən düzgün cavabdır?
Nəzarət, azadlıq və cəmiyyətin mahiyyəti haqqında bu fəlsəfi roman hər oxucunu fərqli düşünməyə sövq edir.
Sizi ən çox təsirləndirən hissə hansı oldu?
Kitabdan ən çox bəyəndiyiniz sitatı paylaşın. Hansı fikir sizin dünyagörüşünüzü dəyişdi? Sistemlər haqqında nə düşünürsünüz - zəruridir, yoxsa insanların özü kifayətdir?
Fikirlərinizi, hisslərinizi, suallarınızı aşağıda bizə yazın. Gəlin bu kitabı birlikdə müzakirə edək!
Kitab haqqında məlumat.