Azərbaycancaaz
Mir.az » Bloq » Ədəbiyyatda Sevgi: Duyğu, Fantaziya, Yoxsa Əxlaqsızlıq?

Ədəbiyyatda Sevgi: Duyğu, Fantaziya, Yoxsa Əxlaqsızlıq?

150
Ədəbiyyatda Sevgi: Duyğu, Fantaziya, Yoxsa Əxlaqsızlıq?

Bir kitab oxuyuruq: qəhrəmanlar bir-birinə aşiq olur, ailələrini, öhdəliklərini, bəzən isə bütün həyatlarını geridə qoyurlar. Oxucu kimi bəzən sevinirik, bəzən də onlara hirslənirik. Ancaq bir sual daim içimizdə dolaşır: bu cür sevgilər doğrudanmı gözəldir, yoxsa sadəcə adiləşdirilmiş bir əxlaq pozuntusudur?

Ədəbiyyat sevgini necə təqdim edir? Hər kəsin ağlında bir obraz var: Leyli və Məcnun, Anna Karenina, Madam Bovari, Həsənağa və Gülbahar… Bunların hamısı oxucuya ehtiraslı, coşqun və bəzən də məntiqsiz görünə bilər. Bəs bu obrazlar bizi daha çox hiss etməyə mi sövq edir, yoxsa əxlaqi sərhədləri bulanıqlaşdırmağa mı?

Sevgi – Həqiqi Duyğu, yoxsa Ədəbiyyatın Satdığı Yalan?

Bəziləri deyəcək ki, ədəbiyyat bizi duyğularla tanış edir, insan təbiətini izah edir. Amma bəs bu duyğular real həyatda yaşansa, biz həmin qəhrəmanları eyni şəkildə müdafiə edəcəyikmi?

Deyək ki, evli bir qadın sevdiyi bir kişiyə vurulur və ailəsini tərk edir. Ədəbiyyatda bu hadisə "azadlıq", "özünü tapmaq" kimi təqdim olunur. Amma real həyatda bu qadına necə yanaşılır?

Yəni ədəbiyyat bizə sevgini romantikləşdirilmiş, bəzən də əxlaqi baxımdan ziddiyyətli bir paketdə təqdim edir. Bu, insanları düşünməyə və bəzən də əxlaqi dəyərləri yenidən sorğulamağa məcbur edir.

Əxlaqın sərhədləri kim tərəfindən çəkilir?

Ədəbiyyatda hər şey mübahdır deyirlər. Amma bu "mübahlıq" oxucu kimi bizim əxlaqi dəyərlərimizi dəyişdirə bilərmi? Bizə "doğru" görünən şeylər zamanla dəyişirsə, onda ədəbiyyatın tərbiyəedici gücü yoxsa pozucu təsiri daha güclüdür?

Bəzi yazıçılar sevgini “azadlıq” kimi təqdim edir, bəziləri isə “təslimiyyət”. Bəziləri deyir, sevgi üçün hər şey qurban verilə bilər. Bəs ailə, öhdəlik, uşaqlar, cəmiyyət? Onlar nə olacaq?


Sonda sual:

Ədəbiyyatda sevgi həqiqəti əks etdirən bir güzgüdürmü, yoxsa bizi yoldan çıxaran bir nağıl?

Bu sualın cavabı yoxdur — amma bəlkə də müzakirə burada başlamalıdır.
Sizcə necə? Sevgi hər şeyin üstündə durmalıdırmı? Yoxsa sevgi də əxlaqi sərhədlər içində yaşanmalıdır?

Fikirlərinizi şərhlərdə gözləyirəm. Razı olmadığınız yerləri də, əlavə etmək istədiklərinizi də yazın. Ədəbiyyatın işi insanı düşündürməkdirsə, gəlin bu işi birlikdə görək.



Şərhlər 9

Şərh Yaz
  1. Nermin Ismayilova
    Nermin Ismayilova
    Şərhçi

    "Sevgi ədəbiyyatda nə güzgüdür, nə də nağıl .O, küllər içindən doğan bir həqiqətdir: alova toxunsa belə yanmaz, çünki özü oddan yaranıb."

    ~𝑺𝑰𝑴𝑼𝑹𝑸

    1. Okuryus
      Okuryus
      Cahil

      Qəşəng cavabdır, bunu qeyd etdim.

      --------------------
      Önce dinle...
      1. Nermin Ismayilova
        Nermin Ismayilova
        Şərhçi

        Təşəkkürlər, minnətdaram 🙏🏻


  2. Moon Light_2
    Moon Light_2
    Oxucu

    Mənim üçün sevgi-iki qəlbin bir-birini susaraq anladığı, zamanla deyil, hisslərlə ölçülən bir bağdır. O varlığı ilə ruhu isidir, yoxluğu ilə isə boşluq yaradacaq qədər dəyərli bir duyğudur. Sevgi nə izah istər, nə də sübut. O sadəcə hiss edilər və yaşanar. 

    1. Okuryus
      Okuryus
      Cahil

      Əslində sevgi, beyində serotonin, dopamin və oksitosin kimi kimyəvi maddələrin yaratdığı bir reaksiyadır, yəni duyğusal görünsə də, bioloji və texniki bir prosesdir.

      --------------------
      Önce dinle...
  3. Mamed İbragimov
    Mamed İbragimov
    Qonaq

    Ədəbiyyatda "sevgi" kəlməsi bəzən həyatın ən saf, təmiz məqamlarını ifadə edir. Sevgi ailə üzvlərinə, dostlara, təbiətə, hətta həyata olan bir bağlılıqdır. Bu duyğu mürəkkəb ehtiraslardan və qarşılıqlı gözləntilərdən azaddır. Əslində, sevgi həyatın özünə dair bir bağlılıqdır. İnsan sadəcə həyatın dəyərini hiss edir və onu yaşamaq istəyir.

  4. Qonaq Zəhra
    Qonaq Zəhra
    Qonaq

    Məncə, sevgi əslində hər zaman ədəbiyyatdakı kimi olmur. Bunun səbəbini zamanın gətirdiklərinin fərqliliyi olaraq da götürə bilərik. Nə olursa olsun insan sevgisi üçün hər şeyi gözə ala bilən varlıqdır. Bəzən bu zaman xəta da edə bilər. Hər kəsin fərqli düşüncəyə sahib olduğu kimi, oxşar ehtiyaclara da sahib olması onu insan edən xüsusiyyətidir mənə görə. Bu ehtiyac sevgi hissidir. Əgər sən xoşbəxt deyilsənsə, sevgi hiss etmirsənsə oradan səni çıxaracaq uzaqlaşdıracaq amillərə əl atırsan. Bu zaman baş verənlərin əks edildiyi ədəbi əsərlər onu hiss etməyənlər üçün qınaq mərkəzinə çevrilə bilər. Bəziləri isə öz doğrusuna bənzədər və onu təsdiq edər. Mənə görə isə bu ədəbi nümunələr insanın öz duyğuları ilə olan müxtəlif imtahanlarıdır. Ona görə də nə əxlaqi dəyərlərin pozulması olaraq nə də həqiqi eşq olaraq adlandıra bilərəm. Məncə bunlar sadəcə sınaqdır. 

  5. İsmayilov İsmayilova
    İsmayilov İsmayilova
    Oxucu

    Sevgi ürəyin susduğu, amma sözlərin danışmağa başladığı andır... Gözləmək, ümid etmək, yanmaq və bəzən sadəcə bir baxışda yaşamaqdır. Sevgi, bir şeirin içində gizlənən nəfəs, bir romanın sətirlərində itən qəlb döyüntüsüdür.



  6. Melek Ferhadova
    Melek Ferhadova
    Oxucu

    SEVGÌ BÖYÜK BÌR YALANIN ZƏRÌF GEYÌMÌDÌR. !

Şərh Yaz