Herkes değişir, siz de değişirsiniz; ama bu kötü bir şey değildir.

Herkes değişir, sen de değişiyorsun — ve belki de bu, bir kitabın sayfasında başlıyor

Bazen kendimizi fark ettiğimizde, çoktan değişmiş olduğumuzu görürüz. Birinin sözü, bir geceye sığan düşünce, ya da sadece bir kitabın bir cümlesi — bizi eski hâlimizden ayırır. Değişmenin içinde korkutucu hiçbir şey yok aslında. Tam tersine, bu belki de en insanca hâlimizdir.

Eskiden sevdiğin şeyler artık seni heyecanlandırmıyor. Bir zamanlar hayran olduğun insanlar sana yabancı geliyor. Bu bir kopuş değil. Bu bir ilerleyiş. Çünkü düşünceler de beden gibi büyür. Aynı yerde kalsaydın, belki de çoktan sıkılmış olurdun.

Ünlü yazar Virginia Woolf şöyle demişti: “Bazen öyle bir cümle okursun ki, o andan sonra aynı insan olamazsın.” Belki de değişimin ilk kıvılcımı bir kitabın içinde gizliydi, biz fark etmeden.

Kitaplar bizi değiştirmez diye bir şey yok. Sadece biz geç fark ederiz. İçimize dokunurlar, adını koyamadığımız duygular verirler, çoğu zaman da kendimize yeni sorular sordururlar. Ve bu sorular — cevaplardan çok daha değerlidir.

Bu arada, değişime açık olmak için harika bir başlangıç arıyorsan, Albert Camus’nün “Yabancı”sını, Hermann Hesse’nin “Demian”ını ya da Zygmunt Bauman’ın “Akışkan Hayat”ını öneririm. Bu kitaplar sana yeni “sen”in kapısını açmak için birer anahtar olabilir.

Unutma — değişmek, kendine ihanet değil. Sadece artık sığmadığın eski bir kıyafeti çıkarıp daha rahat bir hâline geçmektir.