Asude "Mutsuz Gelin" PDF

Çaresiz bir kadın ve onu her şeye rağmen seven bir adam...
Aşk; uğruna her şeyi göze almaya değer mi? Birini cezalandırırken en çok kimin canını yakar peki?

2. Bölüm

Evlilikleri sıkıcı olmaktan bile beterdi. Ryu’nun sevgisi Aya’yı mutlu etmeye yetmiyor, Tokyo’nun ortasında zengin sayılabilecek bir hayat bile onun ilgisini çekmiyordu. Genç adam karakterinden ödünler vererek karısının ilgisini çekmeyi umuyordu. Çekiyordu da.

Aya ona karşı son derece ilgiliydi ancak bu ilgisinin yapay bir sıcaklıktan ileri geldiği o kadar belliydi ki. Ryu’nun istediği Aya’nın kalpten gelen bir ilgiyle onu sevmesiydi. Arkadaşı olarak değil. Sadece sabrediyordu genç adam, onun kalbine girecek zamanı bulmak için sabredip Aya’yı bekliyordu.

Yatak odaları da Aya’nın katlanmak zorunda olduğu hayatın sıkıcı bir parçasıydı. Genç adam cinsellikte bile Aya’nın bezgin halini görüp ona nadiren el sürmeye başlamıştı.

Aya’nın yalnızlığını gidermek için onu birkaç kez kendiyle işe götürmeyi teklif etmişti Ryu ama bu teklif genç kadının ilgisini biraz olsun bile çekmemişti. Onun özlediği hayat sıkıcı hastane koridorlarında değil ışıl ışıl partilerde, galalarda, lüks otellerdeydi. Ryu’nun bu çabalarını değil kabul etmek anlamak bile Aya’ya zor geliyordu.

Yine de bir gün kocasına katıldı. Geniş bir gülümseme ve bir hastaneye göre çok abartı kaçan bir elbiseyle kocasının ardından yürüdü.
Tüm bakışlar eski yıldıza kayınca Aya tatlı tatlı gülümsedi.

Doktor da insanların kendisine ne kadar şanslı bir erkek diye baktıklarını düşünmüştü. Ancak hastalar ve hemşireler Aya’ya tiksintiyle bakıyordu. Genç kadının ayda bir sevgili değiştiren, skandallara imza atan, sarhoş olup gazetecilere saldıran o halini konuşuyorlardı daha çok.

Aya bunu anlamış ve ilk anda geldiğine pişman olmuştu. Pişmanlığıysa bir süre sonra daha artacaktı. Ryu onu hastanedeki doktorlarla tanıştırdı. Aya’nın kendi arkadaş çevresini görmesini, onlarla sıcak ilişkiler kurmasını istiyordu. Bayan doktorlar kesinlikle Aya’nın normal hayatta arkadaş olabileceği tipte insanlar değillerdi.

Erkek olanlarından bazıları ise gözlerini genç kadının omuzlarında, göğüslerinde gezdirmişler, diğerleri de sadece Ryu’yla hastalar hakkında sohbete dalmışlardı.

Genç kadın sıkıntıdan patlamanın kaçıncı aşamasını denediğini düşünürken kendisine sorulan bir soruyla dalgınlığından kurtuldu.

“Bayan Minoru sizin “Ateşler Altında” isimli filminizi izlemiştim. Gerçekten çok iyi oynamışsınız. Gerçek gibiydi” dedi genç bayan doktorlardan biri.

Bu film Aya’nın cesur sahnelerini içeren ve savaşta sevdiği adamı görmek için cepheye giden bir kadının dramını anlatıyordu.

“Evet savaş gerçekti ve ben de ona uygun oynadım” dedi Aya.

Kadının sevişme sahnelerini kastettiğini biliyordu. Ryu’yla bu filmi izlememişlerdi ancak kocasının tüm külliyatından haberdar olduğunu biliyordu.

Geçmişi için onu suçlamayacağını söylemişti daha önceden. Bu yüzden rahattı Aya. Ancak Ryu değildi. Karısının geçmişini asla yüzüne vurmasa da rahatsızlık duyduğu konular elbette vardı. Şimdi herkesin içinde dillendirilmesi hoşuna gitmemişti.

Başka bir konu açmak için lafa daldı:
“Hayatım biliyor musun hastanemiz geçen yıl en iyi hizmet veren hastane ödülünü aldı” dedi Ryu ve karısına gülümsedi.
Aya ilgili bir şekilde
“Tebrik ederim” dedi.

Ardından aklına kendi ödülleri geldi. Elbette ödüller almıştı ve elbette gözü en yüksekte Oscar’daydı. Ancak bu da tatlı bir hayal olarak geçmişteki tozlu raflara gönderildi. Genç kadın hüzünle ödül gecelerini hatırladı ve içindeki öfkeyle kalakaldı. Öfkesi kendisineydi.

öyle bir hayat yaşadığı içindi. Başarısızlıklarının tek nedeni kendi seçimleriydi. Kocasına yönelik seçimi de başarısızlıktı elbette. Yoksa şimdi bu kasvetli insanlar arasında oturuyor olmazdı. Ama başka çaresi var mıydı?

“Yok” dedi kendi kendine ve Ryu ona dönüp sıcak bir sesle “Efendim?” diye sordu.

Aya başını salladı. “Yok, yok bir şey” dedi.
Hastane ziyareti Ryu’nun birkaç hastayla ilgilenmesiyle sona erdi.

Dönüşte şık bir restoranda yemek yediler. Aya kendisinin artık insanların dikkatini bile çekmediğini gördü. Kimse dönüp de eski yıldıza bakmıyor onun güzelliğinden, yeteneğinden bahsetmiyordu.

Ona tek ilgisini veren kocasıydı ve Aya’nın bununla yetinmesi çok zordu.

Yetinmedi de. Ertesi gün telefonu çalmıştı genç kadının. Arayan 5 yıl önce çalıştığı Tato Entertainment’in sahibi Sebumi Tato’ydu.

Heyecanlı bir sesle konuştu adam:
“Aya chan güzelim benim. Nasılsın?” dedi ve güçlü bir kahkaha attı.

“İ-iyim Bay Sebumi” dedi Aya.

Heyecandan kalbi duracak gibi hissediyordu. Bu adam bir projesi yoksa asla kendisini aramazdı ve Onun projeleri her zaman tutardı. En azından 5 yıl önce böyleydi.

“Evlendiğini duydum. Tebrik ederim. Doğrusu senin evlendiğini söylediklerinde küçük bir şok geçirdim. Salonların çılgın kadını Aya Tatsuji ve bir koca” deyip kahkahalarını devam ettirdi.

Genç kadının evlenmesi sadece ona değil tüm camiaya sürpriz olmuş ve birkaç gün Aya’nın dedikodusu dönmüştü. Ardından herkes onu hafızasının çöplüğüne atmış ve genç kadın sahte dostlarının dimağlarından da silinmişti.

“Evet evlendim ve iyi bir evlilik yaptım.” Dedi Aya. Kendi yalanına güldü ardından.

“Eğer yeterince iyi olmadığını düşünürsen sana bir teklifim var” dedi adam.
Aya heyecanla atıldı: “Nedir?” diye sordu.

“Ah Aya yoksa kocan sana iyi davranmıyor mu tatlım? Bu ne merak?” diye cevap verdi Tato. Aya şimdi açıklamaya girişecek değildi.

“Sinema benim ilk aşkım Tato, lütfen teklifi anlatır mısın?” diye konuştu Aya. Sinirlenmişti ancak bunu sesine yansıtmadı. Ayağına gelen bu fırsatı aptal laf sokmalarla geri tepemezdi.

“5 milyon bütçeli devasa bir proje ve başrol için seni düşünüyoruz.” Dedi Tato.

Aya heyecandan titremeye başladı. Geleceğin ışıltısı gözünü alıyordu şimdiden. Koltuğa gömüldü ve fazla istekli olmamaya çalıştı. Ne de olsa o tepede bir yıldızdı ve hemen atlamış olmak istemiyordu.

“Senaryo nedir? Kim yazıyor? Yönetmen kim? Diğer castta kimler var?” diye sordu. Profesyonel biri böyle sorular sorardı. Aya’nın az önce yapmaya çalıştığı gibi hiç sorgulamadan kabul etmezdi.
Adam birkaç isim saydı. Bunların hiçbirini tanımıyordu Aya. Ancak bu kadar yüksek bütçeli bir film gişede asla kötü olmazdı. Adamları tanımaya ne gerek vardı. Tek ünlü kendisi olsa bile teklifi kabul edecekti. Üstelik senaryo da ilginçti.

Aynı evde yaşayan genç bir kadın ile annesinin dram dolu aşk hayatlarına değinilecekti. Aya daha önce böyle bir film çekmemişti ve onunla görüşmeyi kabul etti.

Kocasından habersiz olarak ertesi gün Tato’yla görüşmeye gitti. Adam onu lüks bir restoranda karşıladı ve hayranlıkla kadını süzdü.

Gördüklerinden memnundu. Aya hala çok genç ve güzel bir kadındı. Tam da filmine uygun!

Genç kadın selamlaştıktan sonra senaryoyu istedi ancak senaryo henüz hazır olmadığından Tato ona sadece sinopsisi* verdi. Aya memnun bir ifadeyle okudu ve kabul ettiğini belirtti.

Sözleşme ve diğer ayrıntılar için bir hafta sonrasına randevulaştılar. Aya eve giderken nihayet hayatının istediği şekilde gideceğine, sinema ırmağının kurumasına çözüm bulup onu büyük bir okyanusa akıtacağını anladı.
Ve bu başlangıç başka şeylerin bitişine sebep olacaktı: Evliliği gibi.

Genç kadın bir hafta boyunca kocasına olabildiği ve yapabildiği rolün on misli iyisini sergiledi. Onunla tutkuyla sevişti, sohbetlerine katıldı, güzel yemekler hazırladı. Gidişini böyle kutladı. Hem gitmeden ona birkaç iyilik yapmayı ve teşekkür etmeyi umuyordu böylece.

Artık eski Aya hayatına kaldığı yerden devam edecek, Ryu’yla evliliklerinde bastığı o pause tuşunu play’e çevirecek ve o muhteşem dünyaya görkemli bir şekilde dönecekti.

Ryu da Aya’nın bu ani değişikliği karşısında şaşkındı. Karısı artık onu sevmeyi öğrenmiş olabilir miydi? Ah bunu ne kadar çok arzuluyordu. Yine de onun bu kadar ilgili davranmasına her ne sebep olduysa minnettardı bu sebebe. Karısını bir hafta boyunca daha da çok sevdi ve karşılıklı sevgi ve saygının olduğu bir evliliğin çok yakın olduğunu anladı genç adam. Ancak yanılıyordu!

Nihayet büyük gün gelince Aya onu terk edip giderken kocasına sadece acınası bir not bıraktı.

“Yeni bir film işi aldım. Büyük ve görkemli bir şey…

Parlak hayatıma yeniden dönüyorum. Tüm bu kasvetten ve sıkıcı hayattan kaçmazsam delireceğim.

Her şey için teşekkürler, beni unut.

Aya…”
......