Joan Rowling "Garri Potter va O‘lim Yodgorlari" PDF

Ikki kishi oy nurida yoritilgan tor ko‘chada bir-biridan bir necha metr narida to‘satdan paydo bo‘lishdi. Ular tayoqchalarini bir-birining ko‘kragiga qaratib, bir lahzaga qotib turishdi; so‘ng, bir-birini tanib, tayoqchalarini plashlari ostiga yashirishdi va bir yo‘nalishda tez yurib ketishdi. “Yangiliklar bormi?” deb so‘radi bo‘yi balandrog‘i. “Faqat eng yaxshilari,” deb javob berdi Severus Sneyp. Ko‘chaning chap tomonida past bo‘yli yovvoyi maymunjon butalari o‘sib turardi, o‘ng tomonda esa baland, silliq qirqilgan butalar to‘siqlari bor edi. Yurishayotganda, erkaklarning uzun plashlari bilaklari atrofida hilpirardi. “Balki kech qolarman deb o‘yladim,” dedi Yaxli, yumaloq shakllari tepada osilib turgan daraxtlar oy nurini to‘sib, ko‘rinmay qolib, yana paydo bo‘lib turganda. “Kutganimdan qiyinroq bo‘ldi. Lekin umid qilamanki, u rozi bo‘ladi. Qabul marosimi yaxshi o‘tishiga ishonch bilan gapiryapsan?” Sneyp boshini qimirlatib tasdiqladi, lekin tafsilot bermadi. Ular uyni ko‘chaga bog‘laydigan keng yo‘lga o‘ngga burilishdi. Baland butalar ularni ergashib burildi; erkaklarning yo‘lini to‘sib turgan ulkan zarb temir darvozalar ortida uzoqqa cho‘zilib ketardi. Ikkalasi ham yurishni to‘xtatmadi: Sukutda, ikkalasi ham bir tur salom bergandek chap qo‘llarini ko‘tardi va qorong‘i metall tutun ichidan o‘tib ketishdi. Yalang‘och daraxt butalari erkaklarning oyoq tovushlarini bosib yubordi. O‘ng tomonlarida bir joyda shitir-shitir ovoz eshitildi: Yaxli yana tayoqchasini chiqarib, hamrohi boshidan yuqoriga uzatdi, lekin shovqinning sababi buta to‘sig‘i ustida dabdabali yurib turgan oppoq tovusdan boshqa narsa emasligi ma’lum bo‘ldi.