Marquis de Sade "Xotinimga Maktublar" PDF

Uni yana tanishtirishga hojat yo‘q. U — Marquis de Sade, 1776-yilda ozodligining so‘nggi soatlarini yashamoqda va 35 yoshda. Qamoqning nima ekanini qisqa muddatli hibsda bo‘lib ko‘rgan bo‘lsa-da, 1772-yilda yuz bergan yangi bir fohishalik voqeasi kutilmagan darajada qimmatga tushadi. Shundayki, Italiyaga qochib ketgan markizning nomidan o‘lim jazosi chiqariladi. 1775-yilda esa “kichik qizlar” ishi mavjud qamoq jazosiga yana o‘n uch yil qo‘shilishiga sabab bo‘ladi. 1777-yil 13-fevralda Parijda hibsga olinib, Vincennes qal’asiga olib ketiladi, biroq qirolning maxsus ruxsati bilan tirik qolishga muvaffaq bo‘ladi; 1790-yilda u yerdan chiqayotganida, ruhiy kasallar orasida o‘tkazadigan o‘n uch yillik asirlikdan hali bexabar edi. Beparvo, lazzatparast bu zodagon yigitning hayoti surgunlar bilan o‘tadigan hayotga aylanadi. Hammasidan voz kechgan bu uzoq jarayonda u yozishni boshlaydi va maktub yozishda usta bo‘lib yetishadi. Bu “ozodlikka oshufta” endi yagona va eng sodiq sirdo‘sti — xotini Renée-Pélagie’ga yuborgan maktublarida bu mahoratidan namunalar ko‘rsatadi. Maktublari orqali ba’zan xotiniga yolvoradi, ba’zan esa unga haqoratlar yog‘diradi; barcha yomonliklarning manbai deb bilgan onasiga nisbatan nafratini ifoda etadi, ehtiyojlarini qondirishni so‘rab injiqlik qiladi; boshidan kechirgan hayratlarini, tuganmas g‘azabini, ehtirosini doimo u bilan bo‘lishadi.