X Bölüm: İnsanlığın İtkisi
Ruh bir anlıq tərəddüd etdi, amma içindəki qaranlıq gücün cazibəsinə müqavimət göstərə bilmədi. Əjdahanın əvvəllər dediyi sözlər qulağında səsləndi: "Mən sənin gücünəm." Bu güc ona qalibiyyət və azadlıq vəd edirdi – daxili zəifliklərdən və insanlıqdan tamamilə qurtuluş.
– Mən hökm sürəcəyəm. Mənim gücüm məni zəiflikdən azad edəcək, – Ruh dedi.
O andan etibarən, Əjdahanın ruhu tamamilə onun varlığına qarışdı. Gözlərindən alovlu qaranlıq parladı, və ətrafındakı dünya dəyişdi. Ruhun qaranlıq enerjisi hər tərəfi əhatə etdi, əvvəlcə güzgü parça-parça oldu, sonra qala qaranlıq dənizində yoxa çıxdı.
Ruh indi özünü bütün insanlardan üstün hiss edirdi. İndi o, təkcə bir insan yox, güc və qorxu mənbəyinə çevrilmişdi. Amma bu güc öz qiymətini tələb edirdi. Ruhun keçmiş hissləri – sevgi, empatiya, hətta peşmanlıq hissi bir-bir sönüb yox oldu. O, hər şeyə laqeyd idi, yalnız hakimiyyət istəyi onun beynində dövr edirdi.
Hakimiyyətin Başı
Qısa müddət ərzində Ruh öz gücünü bütün insanlara sübut etdi. Onun qaranlığı şəhərləri çökdürdü, təbiəti öz iradəsinə tabe etdi. İnsanlar onun qarşısında diz çökdülər, amma bu diz çökmək sevgi və ya hörmətlə dolu deyildi – yalnız qorxu ilə.
Ruh bütün dünyaya hökmranlıq etdi, amma onun içində hər şey yox olmuşdu. Onun tək yoldaşı yalnız qaranlıq və tənhalıq idi. Çünki qaranlıqla yaşayan heç kim başqasını özünə yaxın buraxa bilməzdi.
Bir gün Ruh, zirvədə təkbaşına dayanmışdı. O, hər şeyə sahib idi – bütün dünya onun iradəsinə tabe idi. Amma bir sual onu rahat buraxmırdı:
"Əgər mənə tabe olanların hamısı qorxudan mənə yaxın durursa, onda mən kiməm? Mən kimin üçün varam?"
Bu düşüncə heç vaxt cavab tapa bilmədi. O gecə Ruh zirvədə dayanarkən, əjdahanın qaranlıq səsi bir daha eşidildi:
– Mən sənin bir parçanam, amma sən artıq özün deyilsən. Sən özünü qurban verdin və yalnız gücü seçdin.
Ruh son bir dəfə güzgünün qalıqlarına baxdı. Orada heç bir əks görmədi – yalnız sonsuz bir boşluq. O, artıq nə insan idi, nə də Ruh – sadəcə qaranlıq bir varlıq.
X Bölüm Sonu: İnsanlığın Çöküşü
Bu son Ruh üçün ən ağır nəticə idi: hər şeyə sahib olmaq, amma heç kimə və heç nəyə aid olmamaq. Dərin bir tənhalıqla dolu bir qaranlıq sükut.
Güc, bəzən insanı özü olmaqdan məhrum edə bilər.
| Yenidən başla |
Şərhlər 0
Şərh Yaz