Samirə Əşrəf "Atam, bibim və Sergey" PDF

Bu gün kimsəsiz, qaranlıq bir küncə çəkilib xeyli ağladım. Bu, dünənin, bu günün yox, uzun illərin qəlbimdə yaratdığı ağrı-acıların nəticəsi idi. Ən pisi, həmin qaranlıq küncdə göz yaşımı siləcək bir dostun, bir həmdəmin, isti bir sevgili ovuclarının olmaması idi. Tənha qalmışdım.

Qərinələrin filosoflarından tutmuş, indinin ən adi söz qoşanına qədər hər kəsin şüar etdiyi “İnsan həmişə tənhadır” sözlərini xatırlasam da, təsəlli tapa bilmədim...

Bu gün atamın ölümünün bir ili tamam oldu. Həyatın ən pis sifətlərini görən insanın 60 il yaşamağa gücü çatmışdı. Onunla bağlı nəsə xatırlamaq ağır idi.