Sümeyye Koç "Serzeniş 3 / Vebal" PDF

Səninlə qaranlıq, dibi olmayan, kor bir çuxura düşdük.
ayağımızda qandal, biləklərimizdə qandal,
Hər keçən gün daha da güclənən odda,
Külümüz yox olana qədər,
Yanacağıq, əzizim.

Hər vaxtsız ölüm arxada yaralı bir həyat qoyur. Mən bilirdim. O gecədən sonra heç nə əvvəlki kimi olmayacaq, keçmiş keçmişdə qalmayacaq və bütün zəhərini üzərimizə tökmək üçün qorxmadan bizimlə vuruşacaq...

Sağalmaz yaralar alardıq, tələyə düşüb tələyə düşərdik, səhv edərdik və əvəzini verərdik. Sona qədər mübarizə aparıb qalib gələrdik, amma çox vaxt uduzurduq. Amma nə olursa olsun, biz heç vaxt təslim olmazdıq.

Sanki hörümçək toruna düşmüşdük. Bizi elə əhatə edirdi ki, mübarizə aparmaq və qaçmaq vaxtı geri çəkmək qədər mümkün deyildi.

Amma məndə bir hiss var idi. Dedi ki, hər şeyə son qoymaq üçün əvvələ qayıdıb o gecə ilə üzləşmək lazımdır. Çünki o gecə keçmişə gedən bütün sirlər gizlənmişdi. Baş verənlərin bəlası bütün gələcəyi yandıracaq.