Zülfü Livaneli “Son Ada” PDF

Zülfü böyük qapıdan bu romanla girdi”.
-Yaşar Kamal- Oğul Adanın anonim dastançısı özünün adını verdiyi bu yeri "son sığınacaq, son insan guşəsi" kimi təsvir edir. Onun təsvir etdikləri az qala utopiyadır: “Hər kəs bacardığı qədər, bacardığı qədər işləyirdi”. Lakin bu vəziyyət uzun sürmür: Ölkənin iğtişaşçı prezidenti təqaüdünü rahat keçirmək üçün adada məskunlaşarsa, bu cənnət adası sakinlərinin dincliyini pozar. Prezident Son adasını istənilən formada “anarxiya”dan xilas etmək əzmindədir. O, "çoxluğun səsi nə göstərirsə onu etməklə", adanın ağaclıq yolunu "park və bağ ənənələrinə uyğun düzülmüş" edərək qurduğu "lövhələrlə" adanın məmnun cəmiyyətini idarə etməyə başlayır. Hər şey demokratik görünür…