Durumavii "Qanlı Ay 2 - İtirilmiş Mələk" PDF

"Gecə hara gedirsən, qara olur. Ağrının isə yalnız bir rəngi var: qurğuşun..."

Ante, sən mənim bədənimi isidə bilərsən, amma ruhum donmuş buz kimidir. Sənə baxdığım anları xatırladıqca ağlım mənim başıma oyun açarkən qəsdən sənə tərəf uzanıram. Oh Ante, mən sənə toxuna bilmərəm. Testdən keçdiyim şey ağrı ilə dolu bir boşluqdur. O boşluqda uşaq bezi kimi yellənirəm.

Bədənimi xilas etdin, amma yenə də ruhumu girov saxlayırsan, elə deyilmi? Bəlkə hardasa saxta təbəssümlə mənə baxırsan.

Mən onam. Hər gecə ay işığının altında dayanıb yaşadıqlarımızın öhdəsindən gəlməyə çalışıram. Fikirləşirəm ki, sən məni necə diri-diri qəbrə basdırdın, sonra barmaqlarınla ​​məni çıxardın.

Heç kim inanmır; Gözlərin mənə baxanda ay yenidən doğar. Heç kim görmür; ay qanayir. Ante, alnımdakı çapıq ağrıyır, illər keçsə belə ilk dəfədir beynimdə sənin qoxunu hiss edirəm.

Və qəribə bir səs pıçıldayır, məni çağırır;

"Ayın itmiş mələyi, səni gözləyirəm."