Hüseyin Nihal Atsız "Bozkurtların Ölümü" PDF

Göydə ay, bu donanma gecəsinin parlaqlığını belə ötəcək qədər yetkin şəkildə parlayırdı və bu, günün ortasında olduğu kimi məkanı aydınlaşdırırdı. Əsas küçəyə gedən dar küçələrdən birində yerləşən bu tələbə yataqxanası bayramla əlaqədar çox tənha idi. Küçəyə baxan taxta skamyalarda altı-yeddi gənc ciddi sifətlərlə oturmuşdu, hamının güldüyü, əyləndiyi bu xoşbəxt anda yataqxananın ucqar künclərində evlərində olmamağın kədəri, heç olmasa ailə ocağı, onların dalğın gözlərindən görünürdü. Onlar təsadüfi cərgələrdə oturub nahardan təzəcə qayıtmışdılar. Onlardan biri ağ üzlü, ağ saçlı, arıq bir qız idi. Yumşaq və sakit davranışında poetik ritm hiss olunsa da, elm tələbəsi idi. Bəlkə də buna görə az danışdı, onsuz da tükənmiş nitqini canlandırmağa çalışmadı. Hamısından bir az aralı oturmuş hündürboylu, kifayət qədər iri bir gənc nəsə, nəsə bir canlılıq, bir az söhbət gözləyirmiş kimi bir müddət səssizcə oturmuş, onların danışmadıqlarını görüb pencəyində bükülmüş kitabı çıxartdı.Cibində və əlindən daşınmaqdan köhnəlmişdi, düz gözünün içinə qoyub oxumağa başladı. Bu jest indiki vəziyyətə o qədər uyğun gəlmirdi ki, gənclər qeyri-ixtiyari güldülər. Ən kiçik görünən və səsi qəribə gələn qışqırdı.