Müjde Aklanoğlu "Yurtsuz" PDF

Sonra ağladığım sevgi;
indi başqa dodaqlara gedir...
Onu kökündən qoparıb dilini bilmədiyi bir məmləkətə dərd közləri şəklində atdılar.
Qəddarlığı, xəyanəti, şər və cəhaləti ən yaralı halda belə yumruqladı, sükutu səbirlə mübarizə apararkən ölümə inadla meydan oxudu.

Kimi üçün gül, kimisi üçün tikan olub kök salsa da, məsumluğu heç gözləmədiyi vaxtda sevgiyə, gələcəyi isə ağrıya sürgün edildi.

Gecələr od kimi qəm ətəyindən keçərək, gündüzlər sevincin əlindən tutaraq xəyanətin ən pis forması ilə qarşılaşdı.
Yaşamaq üçün bir səbəb lazım deyildi, udduğu hava, üzünə vuran günəş, kirpiklərini qurudan külək ona ölməmiş kimi hiss etdirirdi.

Yan-yana külə dönmüş Feniks hər gecə ağrılarından yenidən doğulurdu.