O. Henri "Son Yarpaq" PDF

“Növbəti səhər, Sue bir saatlıq yuxudan oyandıqdan sonra Consinin bağlı pərdəyə daldığını gördü.

"Pərdəni aç, mən onu görmək istəyirəm" dedi Consi pıçıltı ilə.

Yorğun Sue əmrə itaət etdi.

Amma heyrət!
Heç vaxt bitməyəcəkmiş kimi görünən uzun gecə boyunca sonsuz yağışdan və güclü küləkdən sonra üzüm yarpağı hələ də yerində idi.
Bu üzüm ağacının son yarpağı idi.

Gövdəsinin yanında hələ də tünd yaşıl, lakin dişli kənarları ölüm və çürümə sarısı olan yarpaq yerdən beş-altı metr hündürlükdə bir budaqda mərdliklə asılıb.


  Qısa hekayə janrının böyük ustadı və “gözlənilməz sonluqlarla” hekayələr müəllifi olan Henri, demək olar ki, hər hekayədə həyatımızın necə ironik olması ilə bizi vurur.
Əslində, təkcə hekayələrinin təəccüblü sonluqlarına görə deyil, həm də personajlarının insani həssaslıqlarına görə xatırlamağa dəyər.