Yağan qar getdikcə daha da şiddətlənir, qara saçlarıma yapışan qar dənələrinin sayı çoxalırdı. Danışmadı, danışmadı. Sükut... Sükut bizim aramızda həmişə qüvvədə olan bir əlifba idi. Yenə də bu əlifbaya baş əyib uzun, titrəyən barmaqlarımı ovuclarıma basdım. Əlimi yana salanda əriyən qar ovuclarıma düşdü...
Qanın rəngi idi.
Onun rəngi itki rəngi idi.
Bu, qətlin rəngi idi.
Qanın rəngi idi.
Onun rəngi itki rəngi idi.
Bu, qətlin rəngi idi.
Öznur Yıldırım "Yabancı Şahmeran" PDF
Kitabı yalnız qeydiyyatdan keçmiş istifadəçilər yükləyə bilər.