Hakan Günday "Ziyan" PDF

“Ağ bədənli qara itlərimiz var. Onların da adları var. Amma heykəllərdir. Zəng edəndə gəlmirlər. Cənnətin qapısını gözləyirlər. Qulaqları dik halda donurlar ki, sulu qarda basdırılsınlar! Elə cənnətdir ki, hətta paslı dəmirin də saqqalı ağarır. Bizi əhatə edən məftil hasarlar ağ angoradandır. Onun havası hürdü, dişləyir. Onun ağ ağzı bizim ətimizlə doludur. Buna görə də sakit bir şaxta var. Qarnizdən sallanan nizə dişləri boynumuza ilişib. Dərimizdə qəzet kağızı kimi əzilmiş bənövşəyi diş izləri gözləyirik.
Cənnətdən qovulmaq. Biz ağıq. Soyuq. Dondurun. açmaq. Yenidən dondurun.
Daha heç nə lazım deyil. Hətta felləri götürmək. Hamı yerində qalsın. Qoy sinəmi arxalarına söykəsinlər, nəfəsimlə boyunlarını isitsinlər. İcazə verin dilimi yavaş-yavaş onların dərisinə soxum. Qoy həyatımın zəhəri onların içinə axsın. İyirmi güllə. Əla! hamınızı öldürəcəyəm! Amma hamınız!”