Orkun Uçar "Günah - Sarı İstila" PDF

Derzulya'da müqəddəs şərlərin döyüşü davam edir… «Ən böyük ego belə diqqət çəkməyi istəyir». MÜHARIBƏ, DƏHŞƏT VƏ QORXU… DERZULYA'DA GÜCSÜZLƏRƏ YER YOXDUR!!!

Məbədin dərinliklərindəki dairə şəklindəki otaqda Sinin gördüyü ən təəccübləndirici varlıq var idi. Cavlaklar onu insan sanırdılar, çünki robot kimi həqiqəti gizlədilmişdi. Sinin gördüyü isə bütün bədənini əhatə edən dövmələrindən alovlar çıxan canlı bir atəş idi.

«Sən və mən,» pıçıldadı… «Lövhi-Məhfuz». Bədənindəki dövmə hərfləri yavaş-yavaş ortaya çıxmışdı. Hamısı bənövşəyi alovlar içərisindəydi.

Bir mahnı mırıldanırdı. Otaqdakı məşəllər sönmüşdü, yeganə işıq mənbəyi onun bədəni idi. Sin Sufi adına sehrin bir gücün hərəkətə keçdiyini anlamışdı. «Ağır bir yüküm var,» dedi. «Minlərcə ildir ki, onu daşıyıram. Paylaşmalıyam. Heykəl kimi hərəkətsiz və körpə kimi zəif görünsən də çox güclüsən. Sin, minlərcə ildir gözlədiyim ilahımsan. Səndə onun möhürü var». Yandırıcı barmaqları, dərisindəki Sin yazısının üzərində gəzirdi. Bu hərfləri tanıyırdı. «Amma əvvəlcə sənə bir hekayə danışmalıyam».