Meryem Soylu "Günəşin kölgəsi 2; Rütbə məsələsi" PDF

Məhz həyatımın ən gözəl anlarını yaşamağa hazırlaşanda sevdiyim insanla peşəm arasında sıxışıb mübarizə aparırdım. Mənim üçün bu təmizlik zindandan başqa bir şey deyildi. İkisi də əl çəkə bilmədiyim, arxamı çevirə bilmədiyim şeylərdi.

Mən, Gölgenin Günəşi.
İlk dəfə Palanın Günəşi olmaq istəyəndə kabuslar görmüşdüm. Onu yaralı halda xəstəxana otağında qoyanda bildim ki, əslində ürəyimi orada qoyub getmişəm.

İndi taleyimin naməlum olduğu bu yerdə, bu qədər düşmənlər arasında ağlıma gələn tək o qara gözlərdir ki, nə vaxtsa dönsəm qarşılaşacağım...

"İntiqamını aldın. İt kimi məni yaralı qoyub getdin. Necə getdin, Bahar? Heç peşman olmadınmı? Mənim çəkəcəyim ağrıları düşünmədinmi?"

"Məni başa düşməyinizi istədim. Bu peşəyə olan sevgimi başa düşməyinizi istədim. Mən də sizin kimi boş yerə arxanızca getmədim. İşə girdim, ezamiyyətə getdim".