Emir Yazgan "Krios" PDF

Ahmet əmi nə oldu? Niyə ağlayırsan? dedim. Cavab gəlmədi, ağlamağa davam etdi. Təxminən ard-arda sıraladığım, mövzuya vaqif ola bilmək üçün bir sıra sualı da cavabsız qoyduqdan sonra əsəb göstəricisi artdı. Özünə gətirmək üçün üzünə sürətli və təsirli bir şillə vurdum. Mənə döndü, əsəbi-əsəbi baxmağa başladı. Gözləri qan çanağı olmuşdu ağlamaqdan, burada işlər çox tez dəyişə bilirdi, ağlayarkən gülə bilər və ya boynun tək hərəkətlə qırılabilirdi. Əlbəttə ölməsini istəmirdim, özünə zərər verməsi mənim ömür boyu burada qalmağım demək idi. Altdan almağa çalışdım, o da fayda vermədi. Sonra gözümün üstündə yumruq atdım, bir anda diqqət kəsildi, sonra ikinci yumruğu atdım eyni yerə, son zərbəni divara baş vuraraq bitirdim. Sağ qaşım açılmış qanayırdı, yanına yaxınlaşıb, əgər ağlamağı davam etdirsən tibb bacısına məni döydüyünü söyləyərəm, buradan bir ömür boyu qurtula bilməzsən dedim. O anda ağlaması kəsildi. Burada sözlərin, mən etmədim demənin mənası yox idi, danışmadı amma ağlamırdı artıq. İşə yaramışdı. Yatağına uzandı, mən də işığı söndürüb otağıma getdim.