Osman Balcıgil "Yaşıl Mürəkkeb" PDF

Başına nə gələcəyini bilsəydi, Səbahattin Əli heç vaxt bu səfərə çıxmazdı.
Zəngli saatı susdurar, hərdən etdiyi kimi yorğanı başına çəkər, səhərin dadını çıxarardı.
O, əksini etdi. O, tələsik çarpayıdan sıçradı, pijamalarını qatlayıb çamadanına doldurdu, çamadan da hazır idi. Geyindi.
Qaçmaq üçün vanna otağına getdi, üzünü yudu, dişlərini fırçaladı, yaşdan yox, bəladan ağarmış saçlarını böyük ehtiyatla darayaraq qızıl haşiyəli eynəyini taxdı.
Otağına qayıtdı, gecədən hazırladığı iki zərfi və çantanı götürüb qonaq otağına çıxdı.
Rasih səhər yeməyi hazırlamışdı və onu gözləyirdi. Qardaşı kimi sevdiyi Səbahəddinə güclü çay süzdü. Sonra onun qarşısında oturdu.
Oturan kimi masanın üstündəki parçaya bükülmüş yadigarı uzatdı.
“Mən cəhd etdim və bunun öhdəsindən gəldim. Güvənə bilərsiniz”.
Sabahattin Əlinin üzündə qəribə bir təbəssüm yarandı.
“Silahımla nə edərdim?” deyə soruşsalar. Rasih bu təbəssümü şərh etdi.
Məşhur yazıçı tapançanı qabağına çəkdi, oturduğu kresloya söykənən çantanı qucağına götürdü.
Əvvəlcə çantanın üstündəki iki zərfi stolun üstünə qoydu. Sonra masanın üstündə uzanmış parçaya bükülmüş silahı götürdü.
Köhnə yaxşı günlərə getdi.
Mavi səyahət günlərində əldə etdiyi və hazırda əlində olan silahın hekayəsi də daxil olmaqla, zehnində foto çərçivələr dünyası rəqs edirdi.
O, əlbəttə ki, keçmişdə gözəl bir həyat yaşamamışdı, amma heç vaxt bu qədər dibinə vurmamışdı.
Sabahattin sözün əsl mənasında hər şeyi alt-üst etmişdi.
Fikri keçmişlə yarışarkən başını qaldırıb Rasihin üzünə baxdı. Sağ əlinin şəhadət barmağını stolun üstünə yeni qoyduğu zərflərə toxunduraraq küt tonda danışdı.
“Dünən gecə dediyim kimi, birini Əliyə çatdıracaqsan, birini Mehmet Əlinin qapısının altına atacaqsan. Onların hansının kimə aid olduğu yazılıb”.
Rəşid başını buladı. Xüsusilə çətin anlarda geyindiyi və Səbahəddinin çox xoşladığı tanış etibarlı ifadə ilə üzü işıqlandı.