Albert Camus "Surgun va Shohlik" PDF

Derazalar yopiq bo‘lishiga qaramay, avtobusda anchadan beri nimjon bir pashsha aylanib yurardi. Juda g‘alati, holdan toygancha ucha-ucha borib kelardi. Janine uni ko‘zdan yo‘qotdi, keyin esa eri qimirlamas qo‘liga qo‘nganini ko‘rdi. Havo sovuq edi. Derazalarga urilib vızıldagan qumli shamol har safar ko‘tarilganda pashsha titrardi. Qish ertalabining xira yorug‘ida, qiyin temir va o‘q shovqini ostida mashina yurardi, tebranardi, zo‘rg‘a harakatlanardi. Janine eriga qaradi. Tor peshonasida tik va oqarib ketgan soch tolalari, keng burun, tartibsiz og‘iz bilan, Marcel g‘amgin bir dala xudosiga o‘xshardi. Yo‘ldagi har bir chuqurda, Janine uning o‘ziga urilib sakraganini sezardi. So‘ng, nigohi qimirlamas, yana joniz, uzoq, og‘ir gavdasini yoyilgan oyoqlari ustiga tashlardi. Ko‘ylak yengidan o‘tib bilagini yopgan kulrang futbolka yanada qisqartirib ko‘rsatgan semiz, tuksiz qo‘llari faqat tirik ko‘rinardi. Tizzalari orasiga qo‘yilgan kichik matoli chamadonni shunday mahkam ushlab turardiki, pashshaning to‘xtab-to‘xtab yugurishini sezmaydigandek edi. Birdan, shamolning uvillashi aniq eshitildi va avtobusni o‘rab olgan metall tuman yanada quyuqlashdi. Endi, derazalarga, go‘yo ko‘rinmas qo‘llar sepayotgandek, bir changal-bir changal qum tushardi. Pashsha titrab qanotini qimirlatdi, oyoqlarida qiyshaydi, so‘ng uchib ketdi.